نوحه

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

نوحه در حدیث - نوحه در تاریخ اسلامی - نوحه در معارف و سیره حسینی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام حسین (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

• نوحه: ماتم سرایی در سوگ عزیزان، شیون و زاری و گریه در مرگ کسی همراه با کلمات و اشعاری حزین. گرچه نوحه‌گری بر مردگان چندان پسندیده نیست، اما به توصیه پیشوایان دینی نوحه‌خوانی و گریستن در عزای حضرت سید الشهدا(ع) که مایه زنده ماندن آن واقعه دردناک و همدلی با اهل بیت و الهام از آن حماسه است، امری پسندیده است و ثواب دارد.
• نوحه‌خوان به کسی گویند که اشعار نوحه را می‌‌خواند و گاهی هم حاضران با او همنوایی می‌‌کنند و بر سینه می‌‌زنند. نوحه‌خوانی بر امام حسین(ع) و گریستن بر مصیبت‌های او حتی پیش از شهادتش هم انجام گرفته و برخی پیامبران پیشین هم از واقعه کربلا خبر داشتند و بر آن می‌‌گریستند.

منابع

• محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی

جستارهای وابسته

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: