عهد در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

عهد و [[پیمان]] و وفای به آن یکی از ارزش‌های مهم [[انسانی]] است؛ حتی کسانی که به هیچ آیینی پایبند نیستند، [[وفای به عهد]] را امری [[اخلاقی]] و مهم می‌شمارند. [[خداوند]] [[کریم]]، خود را [[وفادارترین]] کس نسبت به عهد و پیمان معرفی کرده<ref>{{متن قرآن|وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ}} «و وفادارتر از خداوند به پیمان خویش کیست؟» سوره توبه، آیه ۱۱۱.</ref> که هرگز [[پیمان‌شکنی]] نمی‌کند<ref>{{متن قرآن|وَيَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذَابِ وَلَنْ يُخْلِفَ اللَّهُ وَعْدَهُ وَإِنَّ يَوْمًا عِنْدَ رَبِّكَ كَأَلْفِ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ}} «و از تو به شتاب، عذاب می‌خواهند و هرگز خداوند در وعده خود خلاف نمی‌ورزد و همانا یک روز نزد پروردگارت برابر هزار سال است از آنچه شما برمی‌شمارید» سوره حج، آیه ۴۷.</ref>. و [[حضرت اسماعیل]]{{ع}} را به‌عنوان الگویی از وفای به عهد ستوده است<ref>{{متن قرآن|وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ إِنَّهُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَكَانَ رَسُولًا نَبِيًّا}} «و در این کتاب، اسماعیل را یاد کن که او درست‌پیمان و فرستاده‌ای پیامبر بود» سوره مریم، آیه ۵۴.</ref>. [[قرآن کریم]]، وفای به عهد را از نشانه‌های [[خردمندی]] و [[هوشیاری]] نسبت به [[خداوند متعال]] و [[عظمت]] او شمرده<ref>{{متن قرآن|الَّذِينَ يُوفُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَلَا يَنْقُضُونَ الْمِيثَاقَ * وَالَّذِينَ يَصِلُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَيَخَافُونَ سُوءَ الْحِسَابِ}} «آنان که به عهد خداوند وفا می‌کنند و پیمان را نمی‌شکنند * و کسانی که آنچه را خداوند فرمان به پیوند آن داده است می‌پیوندند و از پروردگار خویش می‌ترسند و از سختی حساب هراس دارند» سوره رعد، آیه ۲۰-۲۱.</ref> و بر [[مسئولیت انسان]] نسبت به عهد خود تأکید کرده است<ref>{{متن قرآن|وَلَا تَقْرَبُوا مَالَ الْيَتِيمِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ وَأَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ كَانَ مَسْئُولًا}} «و به مال یتیم نزدیک نشوید مگر به گونه‌ای که (برای یتیم) نیکوتر است تا او به برنایی خود برسد و به پیمان وفا کنید که از پیمان خواهند پرسید» سوره اسراء، آیه ۳۴.</ref>.

[[امام زین‌العابدین]]{{ع}} فرمود: [[بهترین]] سرآغاز [[کارها]] [[صداقت]] و [[راستگویی]] و بهترین سرانجام آنها وفاست<ref>بحارالانوار، ج۷۵، ص۱۶۱.</ref>.

غالب موارد عهد و [[پیمان]] در [[صحیفه سجادیه]]، بر [[عهد الهی]] و [[پیمان بندگی]] و [[ضعف]] و کم‌توجهی [[انسان]] نسبت به [[تعهد]] بر [[پاکدامنی]] و [[دوری از گناه]] مبتنی است؛ زیرا اگر انسان، عهد الهی را به نیکویی بگذارد به پیمان [[مردم]] نیز [[وفا]] خواهد کرد.