مشارکت در حقوق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۶: خط ۶:


==[[حق مشارکت]] یا [[حق تعاون]]==
==[[حق مشارکت]] یا [[حق تعاون]]==
معنی حق مشارکت آن است که هر فرد می‌تواند در کارهای [[سودمندی]] که دیگران آن را آغاز نموده‌اند مشارکت داشته باشد و [[پذیرفتن]] متقاضی [[همکاری]] برای دیگران نوعی [[ادای حق]] محسوب می‌شود<ref>{{متن قرآن|وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى}} «و یکدیگر را در نیکی و پرهیزگاری یاری کنید» سوره مائده، آیه ۲.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]] و [[ابراهیم موسی‌زاده|موسی‌زاده، ابراهیم]]، [[بایسته‌های فقه سیاسی (کتاب)|بایسته‌های فقه سیاسی]]، ص ۶۳.</ref>
معنی حق مشارکت آن است که هر فرد می‌تواند در کارهای [[سودمندی]] که دیگران آن را آغاز نموده‌اند مشارکت داشته باشد و [[پذیرفتن]] متقاضی [[همکاری]] برای دیگران نوعی [[ادای حق]] محسوب می‌شود<ref>{{متن قرآن|وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى}} «و یکدیگر را در نیکی و پرهیزگاری یاری کنید» سوره مائده، آیه ۲.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی]] و [[ابراهیم موسی‌زاده|موسی‌زاده]]، [[بایسته‌های فقه سیاسی (کتاب)|بایسته‌های فقه سیاسی]]، ص ۶۳.</ref>


==جستارهای وابسته==
==جستارهای وابسته==
خط ۱۳: خط ۱۳:
==منابع==
==منابع==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:1100759.jpg  |22px]] [[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]] و [[ابراهیم موسی‌زاده|موسی‌زاده، ابراهیم]]، [[بایسته‌های فقه سیاسی (کتاب)|'''بایسته‌های فقه سیاسی''']]
# [[پرونده:1100759.jpg  |22px]] [[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی]] و [[ابراهیم موسی‌زاده|موسی‌زاده]]، [[بایسته‌های فقه سیاسی (کتاب)|'''بایسته‌های فقه سیاسی''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}



نسخهٔ ‏۲ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۲۴

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث مشارکت است. "مشارکت" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

حق مشارکت یا حق تعاون

معنی حق مشارکت آن است که هر فرد می‌تواند در کارهای سودمندی که دیگران آن را آغاز نموده‌اند مشارکت داشته باشد و پذیرفتن متقاضی همکاری برای دیگران نوعی ادای حق محسوب می‌شود[۱].[۲]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى «و یکدیگر را در نیکی و پرهیزگاری یاری کنید» سوره مائده، آیه ۲.
  2. عمید زنجانی و موسی‌زاده، بایسته‌های فقه سیاسی، ص ۶۳.