اخلاق اجتماعی: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
|||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{ | {{منابع}} | ||
* [[اخلاق هنجاری]] | * [[اخلاق هنجاری]] | ||
* [[اخلاق بندگی]] | * [[اخلاق بندگی]] | ||
خط ۲۸: | خط ۲۷: | ||
* [[اخلاق کاربردی]] | * [[اخلاق کاربردی]] | ||
* [[نظریه اخلاقی]] | * [[نظریه اخلاقی]] | ||
{{پایان | {{پایان منابع}} | ||
==منابع== | ==منابع== |
نسخهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۰۱
- اين مدخل از زیرشاخههای بحث اخلاق است. "اخلاق اجتماعی" از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اخلاق اجتماعی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- در تعاریف اجتماع گفتهاند: "اجتماع عبارت است از گروهی از مردم که در یک منطقه خاص جغرافیایی اسکان دارند، دارای فرهنگ و شیوه زندگی مشترکیاند، به وحدت خاص میان خود آگاهند و به طور جمعی یک هدف را دنبال میکنند. نمونههایی از اجتماعات عبارتند از: حوزههای شهری، شهرها، شهرستانها، محلهها و روستاها[۱][۲]
- مراد از اخلاق آن دسته از بایدها و نبایدهای غیر الزامی که اعم از صفات نفسانی و افعال هستند، میباشد. به چنین اخلاقی اگر مربوط به روابط گروهی و جمعی باشد، اخلاق اجتماعی گفته میشود[۳].
- اخلاق اجتماعی، صفات و ملکاتی هستند که در رابطه بشر و اجتماع مطرح میگردد، و در صورت فرضی اگر جامعه و اجتماع در کار نباشد، آن صفات مفهومی نداشته و تحققناپذیر است؛ مانند صفات پسندیده اجتماعی سخاوت، وفای به عهد، تواضع و فروتنی و عدالت... و صفات ناپسند اجتماعی مانند، حسادت، بخل، تکبر، ظلم و...[۴].
- استاد محمد تقی مصباح یزدی مینویسد: "اخلاق اجتماعی، کارهایی است که انسان در ارتباط با دیگران انجام میدهد و روابطی است که با دیگران برقرار میکند"[۵][۶]
پرسشهای وابسته
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ بروس کوئن، مبانی جامعهشناسی، ترجمه غلامعلی توسلی و رضا فاضل، ص۳۰۳.
- ↑ احمدوند، فردین، مکارم اخلاق در صحیفه، ص۲۸.
- ↑ حمیدرضا حقشناس، رویکرد صحیفه سجادیه به اخلاق اجتماعی، (پایاننامه کارشناسی ارشد رشته علوم قرآن و حدیث، دانشکده الهیات، دانشگاه قم، ۱۳۸۶)، صفحه چکیده.
- ↑ محمد علی جزایری، دروس اخلاق اسلامی، ص۲۳.
- ↑ محمد تقی مصباح یزدی، اخلاق در قرآن، ج۱، ص۱۹.
- ↑ احمدوند، فردین، مکارم اخلاق در صحیفه، ص۲۹.