ابوالفرج اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85...» ایجاد کرد)
 
جز (جایگزینی متن - 'jpg|22px]]، 22px [[')
خط ۱۳: خط ۱۳:
==منابع==
==منابع==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:13681348.jpg|22px]]، [[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|'''رضانامه''']]
# [[پرونده:13681348.jpg|22px]] [[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|'''رضانامه''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}



نسخهٔ ‏۲۲ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۳۱

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

علی بن حسین بن محمد اموی قرشی، مشهور به «ابو الفرج اصفهانی»، محدث و مورخ و ادیب و شاعر و موسیقی‌شناس، و از اعقاب مروان حمار، آخرین خلیفه اموی بود. خاندانش در اصفهان ساکن و بعضی از آنها محدث و عالم بودند و مذهب تشیع داشتند. او در عهد المعتضد (۲۸۹ - ۲۴۲ق) در اصفهان متولد شد. در کودکی به بغداد رفت و در آنجا به تحصیل پرداخت. از عنفوان جوانی به جمع اخبار ادبا و موسیقی‌دانان و استماع اخبار نادر تاریخی و ضبط احادیث و اشعار و ترانه‌ها شوق داشت. نبوغ و پشتکار و قریحه وی سبب شد مورد تشویق آل بویه در ری و بغداد و آل حمدان در شام و امویان در اندلس واقع شود. او در زمینه موسیقی، کتاب «اغانی» را نوشت ولی با نگاشتن کتاب «مقاتل الطالبیین» که پیرامون شرح احوال خاندان و اولاد ابوطالبS می‌باشد، چهره متفاوت پیدا نمود. او در آثار و اشعار خویش اظهار تشیع نموده است. ولی علامه حلی و بعضی علمای امامیه او را شیعه زیدی‌مذهب دانسته‌اند. و هیچ بعید نیست که سبب دوستی وی و خاندانش با علویان در آن روزگار، کینه مشترکی بوده باشد که از عباسیان در دل داشته‌اند. وی در ۱۴ ذیحجه سال ۳۵۶ هجری قمری در بغداد وفات کرد[۱].[۲]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. به نقل از: مقدمه مقاتل الطالبیین.
  2. محمدی، حسین، رضانامه ص ۴۹.