بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'غایب' به 'غایب') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
درباره [[امام]] قائم{{ع}}، در [[سخنان امام رضا]]{{ع}} مطالبی دیده میشود که [[شیخ صدوق]] در کتاب [[عیون اخبار الرضا]]{{ع}} آنها را گرد آورده است؛ بعد از [[ولایتعهدی]] [[امام رضا]]{{ع}} برخی با این ذهنیت که چون با آن حضرت [[بیعت]] شده و سکه به نامشان ضرب گردیده، پس [[صاحبالامر]] [[وعده]] داده شده هموست، به آن حضرت روی کردند، اما امام با [[انکار]] آن، صاحبالامر را کسی معرفی کردند که مولد و منشأ او مخفی، ولی نسبش آشکار است<ref>الکافی، ج۱، ص۳۴۱.</ref>. ایشان در [[روایت]] دیگری آن حضرت را فرزند [[سرور]] [[کنیزان]] معرفی کردهاند<ref>کفایة الأثر، ص۲۷۵.</ref>، بدون اینکه نامی از [[مادر]] ایشان ببرند. روایتهای امام رضا{{ع}} تنها در این موارد خلاصه نمیشود، بلکه در [[کلام]] ایشان، ویژگیهای [[صاحبالامر]] نیز بیان شده است: شبیه بودن به خود و [[موسی بن عمران]]، همنامی با [[پیامبر]]{{صل}}، داشتن طوق [[نور]] که از شعاع نور [[قدس]] پرتو گرفته<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ص۳۷۱.</ref>، نیرومند، در سن [[کهنسال]] و از نظر چهره و ظاهر [[جوان]]<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ص۳۷۶.</ref>. در مورد [[زمان ظهور]] نیز [[حضرت]] میفرماید: اگر از [[دنیا]] یک [[روز]] باقیمانده باشد [[خداوند تعالی]] آن روز را چنان طولانی میفرماید تا [[حجت]] خروج کند و [[زمین]] را از [[عدل]] آکنده سازد، همچنانکه از [[جور]] پر شده باشد و در ادامه به [[حدیثی]] از پیامبر{{صل}} اشاره میکند که از ایشان در مورد [[زمان]] [[خروج قائم]] سؤال شد و ایشان مثل آن را مثل [[قیامت]] دانست که {{متن قرآن|لَا يُجَلِّيهَا لِوَقْتِهَا إِلَّا هُوَ ثَقُلَتْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَا تَأْتِيكُمْ إِلَّا بَغْتَةً}}<ref>«از تو از برپا شدن رستخیز میپرسند که چه هنگام است؟ بگو: دانش آن، تنها نزد پروردگار من است؛ هیچ کس جز او در زمان آن از آن پرده بر نمیدارد؛ (بار آن) در آسمانها و زمین، سنگین است، جز ناگهان به سراغتان نمیآید؛ از تو میپرسند گویی تو از آن نیک آگاهی بگو:» سوره اعراف، آیه ۱۸۷؛ ر.ک: عیون أخبار الرضا، ج۲، ص۲۶۶.</ref>. در [[حدیث]] دیگری [[علی بن فضال]] از [[امام رضا]]{{ع}} علت [[غیبت امام دوازدهم]] را میپرسد و آن حضرت میفرماید: «برای اینکه تا هنگام قیامش با [[شمشیر]]، [[حق]] کسی بر گردن ایشان نباشد»<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ص۴۸۰.</ref>.<ref>[[سید علی رضا واسعی|واسعی]]، [[مرضیه شریفی|شریفی]]، [[امام مهدی - واسعی (مقاله)|مقاله «امام مهدی»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۲]] ص ۵۲۹-۵۳۷.</ref> | درباره [[امام]] قائم{{ع}}، در [[سخنان امام رضا]]{{ع}} مطالبی دیده میشود که [[شیخ صدوق]] در کتاب [[عیون اخبار الرضا]]{{ع}} آنها را گرد آورده است؛ بعد از [[ولایتعهدی]] [[امام رضا]]{{ع}} برخی با این ذهنیت که چون با آن حضرت [[بیعت]] شده و سکه به نامشان ضرب گردیده، پس [[صاحبالامر]] [[وعده]] داده شده هموست، به آن حضرت روی کردند، اما امام با [[انکار]] آن، صاحبالامر را کسی معرفی کردند که مولد و منشأ او مخفی، ولی نسبش آشکار است<ref>الکافی، ج۱، ص۳۴۱.</ref>. ایشان در [[روایت]] دیگری آن حضرت را فرزند [[سرور]] [[کنیزان]] معرفی کردهاند<ref>کفایة الأثر، ص۲۷۵.</ref>، بدون اینکه نامی از [[مادر]] ایشان ببرند. روایتهای امام رضا{{ع}} تنها در این موارد خلاصه نمیشود، بلکه در [[کلام]] ایشان، ویژگیهای [[صاحبالامر]] نیز بیان شده است: شبیه بودن به خود و [[موسی بن عمران]]، همنامی با [[پیامبر]]{{صل}}، داشتن طوق [[نور]] که از شعاع نور [[قدس]] پرتو گرفته<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ص۳۷۱.</ref>، نیرومند، در سن [[کهنسال]] و از نظر چهره و ظاهر [[جوان]]<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ص۳۷۶.</ref>. در مورد [[زمان ظهور]] نیز [[حضرت]] میفرماید: اگر از [[دنیا]] یک [[روز]] باقیمانده باشد [[خداوند تعالی]] آن روز را چنان طولانی میفرماید تا [[حجت]] خروج کند و [[زمین]] را از [[عدل]] آکنده سازد، همچنانکه از [[جور]] پر شده باشد و در ادامه به [[حدیثی]] از پیامبر{{صل}} اشاره میکند که از ایشان در مورد [[زمان]] [[خروج قائم]] سؤال شد و ایشان مثل آن را مثل [[قیامت]] دانست که {{متن قرآن|لَا يُجَلِّيهَا لِوَقْتِهَا إِلَّا هُوَ ثَقُلَتْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَا تَأْتِيكُمْ إِلَّا بَغْتَةً}}<ref>«از تو از برپا شدن رستخیز میپرسند که چه هنگام است؟ بگو: دانش آن، تنها نزد پروردگار من است؛ هیچ کس جز او در زمان آن از آن پرده بر نمیدارد؛ (بار آن) در آسمانها و زمین، سنگین است، جز ناگهان به سراغتان نمیآید؛ از تو میپرسند گویی تو از آن نیک آگاهی بگو:» سوره اعراف، آیه ۱۸۷؛ ر.ک: عیون أخبار الرضا، ج۲، ص۲۶۶.</ref>. در [[حدیث]] دیگری [[علی بن فضال]] از [[امام رضا]]{{ع}} علت [[غیبت امام دوازدهم]] را میپرسد و آن حضرت میفرماید: «برای اینکه تا هنگام قیامش با [[شمشیر]]، [[حق]] کسی بر گردن ایشان نباشد»<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ص۴۸۰.</ref>.<ref>[[سید علی رضا واسعی|واسعی]]، [[مرضیه شریفی|شریفی]]، [[امام مهدی - واسعی (مقاله)|مقاله «امام مهدی»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۲]] ص ۵۲۹-۵۳۷.</ref> | ||
==[[امام رضا]]{{ع}} و [[ظهور مهدی موعود]]{{ع}}== | |||
مژده به [[ظهور امام مهدی]]{{ع}} از همان سالهای آغازین [[ظهور اسلام]] آغاز شد. [[پیامبر گرامی اسلام]]{{صل}} در هر [[فرصت]] و مناسبتی که پیش میآمد، [[مردم]] را به [[ظهور]] [[عدالتگستر]] [[موعود]] در [[آخر الزمان]] [[بشارت]] میدادند و آنها را از [[نسل]] و تبار، [[تولد]] و [[غیبت]]، ویژگیهای ظاهری، نشانه ظهور، شاخصههای [[قیام]] [[رهایی]] بخش و [[مؤلفههای حکومت]] [[جهانی]] آن [[حضرت]] [[آگاه]] میساختند. تا آنجا که امروز ما با صدها [[روایت]] که از طریق [[شیعه]] و [[اهل سنت]] از آن حضرت نقل شده مواجهایم<ref>معجم احادیث الامام المهدی{{ع}}، ج۱ و ۲.</ref>. این [[سیره]]، پس از [[رحلت]] [[نبی مکرم اسلام]]{{صل}} در میان [[اهل بیت]] طاهرین ایشان استمرار یافت و هر یک از ایشان نیز در عصر خود تلاش کردند که [[باور]] [[مهدوی]] و [[فرهنگ انتظار]] را در میان [[امت اسلامی]] زنده و پویا نگهدارند<ref>معجم احادیث الامام المهدی{{ع}}، ج۳ و ۴.</ref>. | |||
امام رضا{{ع}}، بیش از همه بر [[مواریث]] [[شیعی]] در زمینه باور مهدوی و فرهنگ انتظار افزودند و گنجینههای گرانبهایی برای [[امت اسلام]] به یادگار گذاشتند. | |||
افزون بر ۳۰ روایت از امام رضا{{ع}} در زمینه باور مهدوی و فرهنگ انتظار نقل شده که هر یک از آنها ما را با بعدی از ابعاد بیکران [[شخصیت امام مهدی]]{{ع}} و قیام رهایی بخش و عدالتگستر آن حضرت آگاه میسازد.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۱۱۱.</ref> | |||
===خالی نبودن [[زمین]] از [[حجتهای الهی]]=== | |||
امام رضا{{ع}} در مواضع متعددی با تأکید بر اینکه زمین هیچگاه از [[حجت الهی]] و [[امام]] به [[حق]] خالی نمیماند. به طور غیر مستقیم موضوع [[امامت]] را تثبیت میکردند. از جمله آن حضرت در پاسخ [[سلیمان]] [[جعفری]] که میپرسد: آیا زمین از [[حجت خدا]] خالی میماند؟ میفرمایند: اگر زمین به اندازه یک چشم برهم زدن از [[حجت]] خالی بماند، ساکنانش را در خود میبرد<ref>کمال الدین و اتمام النعمه، ص۳۱۱؛ بصائر الدرجات، ص۴۸۹ و ۴۸۸؛ أصول کافی، ج۱، ص۱۷۹.</ref>. | |||
بر اساس این روایت، تا [[آستانه قیامت]]، زمین از امامی که حجت خداست خالی نخواهد ماند، هر چند که در مقاطعی از [[تاریخ]]، این [[حجت الهی]]، بنابر ضرورتهایی در [[غیبت]] به سر برد.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۱۱۱.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
خط ۵۳: | خط ۶۳: | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده: 1100515.jpg|22px]] [[سید علی رضا واسعی|واسعی]]، [[مرضیه شریفی|شریفی]]، [[امام مهدی - واسعی (مقاله)|مقاله «امام مهدی»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه امام رضا ج۲''']] | # [[پرونده: 1100515.jpg|22px]] [[سید علی رضا واسعی|واسعی]]، [[مرضیه شریفی|شریفی]]، [[امام مهدی - واسعی (مقاله)|مقاله «امام مهدی»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه امام رضا ج۲''']] | ||
# [[پرونده:13681348.jpg|22px]] [[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|'''رضانامه''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||