ابوغسیل اعمی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'ابوموسی مدینی' به 'ابوموسی مدینی') |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
نام، [[نسب]] و [[کنیه]] این شخص نزد [[صحابه]] نگاران شناخته نشده و این کنیه به مناسبت به او داده شده است. از این‌رو، مناسب است در مبهمات قرار گیرد. وی مردی [[نابینا]] بود که [[رسول خدا]]{{صل}} او را مشغول [[وضو]] گرفتن دید و به او خطاب کرد: ای [[ابوبصیر]]! کف پایت را بشوی. بدین مناسبت، او را ابوغسیل یا ابوبصیر کنیه دادند. [[ثعلبی]] در [[تفسیر]]، [[خطیب]] در [[تاریخ]]<ref>خطیب، ج۴، ص۱۴۱.</ref> و [[ابوموسی | نام، [[نسب]] و [[کنیه]] این شخص نزد [[صحابه]] نگاران شناخته نشده و این کنیه به مناسبت به او داده شده است. از این‌رو، مناسب است در مبهمات قرار گیرد. وی مردی [[نابینا]] بود که [[رسول خدا]]{{صل}} او را مشغول [[وضو]] گرفتن دید و به او خطاب کرد: ای [[ابوبصیر]]! کف پایت را بشوی. بدین مناسبت، او را ابوغسیل یا ابوبصیر کنیه دادند. [[ثعلبی]] در [[تفسیر]]، [[خطیب]] در [[تاریخ]]<ref>خطیب، ج۴، ص۱۴۱.</ref> و [[ابوموسی مدینی]] به نقل از [[ابن منده]]، این [[روایت]] را نقل کرده و او را [[صحابی]] دانسته‌اند<ref>ر.ک: ابن حجر، ج۷، ص۲۶۲.</ref>.<ref>[[محمد رضا هدایت‌پناه|هدایت‌پناه، محمد رضا]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوغسیل اعمی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۴۶۴.</ref> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۱ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۰۲
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
نام، نسب و کنیه این شخص نزد صحابه نگاران شناخته نشده و این کنیه به مناسبت به او داده شده است. از این‌رو، مناسب است در مبهمات قرار گیرد. وی مردی نابینا بود که رسول خدا(ص) او را مشغول وضو گرفتن دید و به او خطاب کرد: ای ابوبصیر! کف پایت را بشوی. بدین مناسبت، او را ابوغسیل یا ابوبصیر کنیه دادند. ثعلبی در تفسیر، خطیب در تاریخ[۱] و ابوموسی مدینی به نقل از ابن منده، این روایت را نقل کرده و او را صحابی دانسته‌اند[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ خطیب، ج۴، ص۱۴۱.
- ↑ ر.ک: ابن حجر، ج۷، ص۲۶۲.
- ↑ هدایت‌پناه، محمد رضا، مقاله «ابوغسیل اعمی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۴۶۴.