←کوتاهی عمر و بیماری‌های خطرناک
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
===کوتاهی [[عمر]] و بیماری‌های خطرناک=== | ===کوتاهی [[عمر]] و بیماری‌های خطرناک=== | ||
عبداللّه بن [[بدر]] خطمی، از [[پیامبر خدا]]{{صل}} [[روایت]] کرده است که فرمود: «هر کس علاقه‌مند است که عمرش طولانی شود و از آنچه [[خداوند متعال]] نصیب او کرده، بهره ببرد، [[جانشینی]] خوب برای من در خانواده‌ام باشد، و هر کس جانشینی مرا در خانواده‌ام به عهده نگیرد، عمرش کوتاه می‌شود و در [[قیامت]]، روسیاه نزد من می‌آید»<ref>{{متن حدیث|مَنْ أَحَبَّ أَنْ يُبَارَكَ فِى أَجَلِهِ، وَ أَنْ يُمَتَّعَ بِمَا خَوَّلَهُ اللَّهُ تَعَالَى فَلْيَخْلُفْنِى فِى أَهْلِى خِلَافَةً حَسَنَةً، وَ مَنْ لَمْ يَخْلُفْنِى فِيهِمْ بُتِكَ عُمُرُهُ، وَ وَرَدَ عَلَىَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مُسْوَدّاً وَجْهُهُ}} (مقتل الحسین{{ع}}، خوارزمی، ج۲، ص۸۵؛ بحار الأنوار، ج۲۳، ص۱۱۶، ح۳۱).</ref>. عبداللّه، سپس می‌گوید: همان‌گونه شد که پیامبر خدا{{صل}} فرموده بود. [[یزید بن معاویه]]، [[جانشین]] خوبی برای [[خانواده]] [[پیامبر]] نبود و عمرش نیز کوتاه شد و پس از [[شهادت امام حسین]]{{ع}} مدّت کمی زنده بود و همین‌طور عبیداللّه بن زیاد- که [[خدا]]، هر دوی آنها را [[لعنت]] کند -. [[یزید]]، در ۳۸ سالگی هلاک شد و [[ابن زیاد]]، در ۳۷ سالگی کشته شد. همچنین، بر پایه گزارش‌های معتبر [[جنایتکاران]] [[کربلا]] به انواع بیماری‌های خطرناک (مانند: [[جنون]]، [[جذام]] و پیسی) [[مبتلا]] شدند. [[ابن کثیر]] تصریح می‌کند که بیشتر گزارش‌هایی که بر [[سرنوشت]] شوم [[فاجعه‌آفرینان کربلا]] دلالت دارند، صحیح‌اند: اخباری که درباره گرفتار شدن [[قاتلان حسین]]{{ع}} روایت شده، بیشترشان درست‌اند؛ چه این که کمتر کسی از آنها که در کشتن او شرکت کردند، از آسیب و درد در همین [[دنیا]]، در [[امان]] مانْدند، و از دنیا نرفتند، مگر این که به [[بیماری]] مبتلا شدند، و بیشتر آنها دیوانه شدند<ref>البدایة و النهایة، ج۸، ص۲۰۱.</ref>.<ref>محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، | عبداللّه بن [[بدر]] خطمی، از [[پیامبر خدا]]{{صل}} [[روایت]] کرده است که فرمود: «هر کس علاقه‌مند است که عمرش طولانی شود و از آنچه [[خداوند متعال]] نصیب او کرده، بهره ببرد، [[جانشینی]] خوب برای من در خانواده‌ام باشد، و هر کس جانشینی مرا در خانواده‌ام به عهده نگیرد، عمرش کوتاه می‌شود و در [[قیامت]]، روسیاه نزد من می‌آید»<ref>{{متن حدیث|مَنْ أَحَبَّ أَنْ يُبَارَكَ فِى أَجَلِهِ، وَ أَنْ يُمَتَّعَ بِمَا خَوَّلَهُ اللَّهُ تَعَالَى فَلْيَخْلُفْنِى فِى أَهْلِى خِلَافَةً حَسَنَةً، وَ مَنْ لَمْ يَخْلُفْنِى فِيهِمْ بُتِكَ عُمُرُهُ، وَ وَرَدَ عَلَىَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مُسْوَدّاً وَجْهُهُ}} (مقتل الحسین{{ع}}، خوارزمی، ج۲، ص۸۵؛ بحار الأنوار، ج۲۳، ص۱۱۶، ح۳۱).</ref>. عبداللّه، سپس می‌گوید: همان‌گونه شد که پیامبر خدا{{صل}} فرموده بود. [[یزید بن معاویه]]، [[جانشین]] خوبی برای [[خانواده]] [[پیامبر]] نبود و عمرش نیز کوتاه شد و پس از [[شهادت امام حسین]]{{ع}} مدّت کمی زنده بود و همین‌طور عبیداللّه بن زیاد- که [[خدا]]، هر دوی آنها را [[لعنت]] کند -. [[یزید]]، در ۳۸ سالگی هلاک شد و [[ابن زیاد]]، در ۳۷ سالگی کشته شد. همچنین، بر پایه گزارش‌های معتبر [[جنایتکاران]] [[کربلا]] به انواع بیماری‌های خطرناک (مانند: [[جنون]]، [[جذام]] و پیسی) [[مبتلا]] شدند. [[ابن کثیر]] تصریح می‌کند که بیشتر گزارش‌هایی که بر [[سرنوشت]] شوم [[فاجعه‌آفرینان کربلا]] دلالت دارند، صحیح‌اند: اخباری که درباره گرفتار شدن [[قاتلان حسین]]{{ع}} روایت شده، بیشترشان درست‌اند؛ چه این که کمتر کسی از آنها که در کشتن او شرکت کردند، از آسیب و درد در همین [[دنیا]]، در [[امان]] مانْدند، و از دنیا نرفتند، مگر این که به [[بیماری]] مبتلا شدند، و بیشتر آنها دیوانه شدند<ref>البدایة و النهایة، ج۸، ص۲۰۱.</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]]، ص۷۶۳.</ref> | ||
===کشته شدن بسیاری از آنان در [[قیام مختار]]=== | ===کشته شدن بسیاری از آنان در [[قیام مختار]]=== | ||