یزید بن مظاهر اسدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱۴: خط ۱۴:
{{ب|''وَلِاِبْنِ هِنْدٍ تارِكٌ وَهاجِرْ''|2=''وَفي یَميني صارِمٌ وَباتِرْ''}}
{{ب|''وَلِاِبْنِ هِنْدٍ تارِكٌ وَهاجِرْ''|2=''وَفي یَميني صارِمٌ وَباتِرْ''}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
:من یزیدم، پدرم مظاهر است. از شَرزِه شیران بیشه‌زار شجاع‌ترم. نیزه‌ام برای [در هم کوبیدن] [[ستمگران]] آماده است، پروردگارا! من یاریگر حسینم. و از پسر [[هند]] روی گردانم، در حالی که در دستم شمشیری بران است.
:من یزیدم، پدرم مظاهر است. از شَرزِه شیران بیشه‌زار شجاع‌ترم. نیزه‌ام برای در هم کوبیدن [[ستمگران]] آماده است، پروردگارا! من یاریگر حسینم. و از پسر [[هند]] روی گردانم، در حالی که در دستم شمشیری بران است.


او پس از کشتن پنجاه نفر از [[دشمنان]]، سر انجام به [[شهادت]] رسید<ref>مقتل الحسین{{ع}}، ابیمخنف، ص۱۰۷؛ تذکرة الشهداء، ص۱۲۹؛ نیز ر.ک: فرسان الهیجاء، ج۲، ص۱۵۳-۱۵۴.</ref>.
او پس از کشتن پنجاه نفر از [[دشمنان]]، سر انجام به [[شهادت]] رسید<ref>مقتل الحسین{{ع}}، ابیمخنف، ص۱۰۷؛ تذکرة الشهداء، ص۱۲۹؛ نیز ر.ک: فرسان الهیجاء، ج۲، ص۱۵۳-۱۵۴.</ref>.

نسخهٔ ‏۲۴ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۵۰


این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

در مقتل منسوب به ابو مخنف و برخی منابع متأخر آمده است که «یزید بن مظاهر اسدی» روز عاشورا راهی میدان نبرد شد و این گونه رجز می‌خواند:

أنا یَزيدُ وَابي مَظاهِرْاَشْجَعُ مِنْ لَیْثِ الثَّری مُبْادِر
وَالطَّعْنُ عِنْدِي لِلطُّغاةِ حاضِرْیا رَبِّ إنّي لِلْحُسَیْنِ ناصِرْ
وَلِاِبْنِ هِنْدٍ تارِكٌ وَهاجِرْوَفي یَميني صارِمٌ وَباتِرْ
من یزیدم، پدرم مظاهر است. از شَرزِه شیران بیشه‌زار شجاع‌ترم. نیزه‌ام برای در هم کوبیدن ستمگران آماده است، پروردگارا! من یاریگر حسینم. و از پسر هند روی گردانم، در حالی که در دستم شمشیری بران است.

او پس از کشتن پنجاه نفر از دشمنان، سر انجام به شهادت رسید[۱]. اما بنابر روایتی که طبری و ابن کثیر از ابو مخنف نقل کرده‌اند، همین رجز با تغییراتی به یزید بن زیاد بن مهاصر، ابوشعثاء کندی، نسبت داده شده است[۲].[۳]

منابع

  1. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا

پانویس

  1. مقتل الحسین(ع)، ابیمخنف، ص۱۰۷؛ تذکرة الشهداء، ص۱۲۹؛ نیز ر.ک: فرسان الهیجاء، ج۲، ص۱۵۳-۱۵۴.
  2. تاریخ طبری، ج۵، ص۴۰۸ و ۴۴۵-۴۴۶، دارالمعرفة؛ البدایة و النهایه، ج۸، ص۱۸۶.
  3. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۴۰۱-۴۰۲.