حسن حسن‌زاده آملی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۷ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۴۲

آیت‌الله حسن حسن‌زاده آملی (متولد ۱۳۰۷ش آمل، متوفای ۱۴۰۰ش آمل)، مشهور به علامه حسن‌زاده، فیلسوف متأله، فقیه، عارف، منجم و مدرس حوزه علمیه، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: علامه طباطبایی، مهدی الهی قمشه‌ای، علامه شعرانی، سید ابوالحسن رفیعی قزوینی، محمد تقی آملی و میرزا احمد آشتیانی" به اتمام رساند.

او علاوه بر تدریس دروس حوزوی، تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «الاصول الحکمیه»، «مفاتیح الأسرار لسلّاک الاسفار»، «عرفان و حکمت متعالیه»، «الهی نامه»، «رساله جعل»، «رساله لقاءالله»، «رساله إنه الحق»برخی از این آثار است.

جستارهای وابسته

همه آثار معرفی‌شده حسن حسن‌زاده آملی

منابع

نرم افزار تراث۲، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
زاده آملی، مصاحبه با استاد آیت‌الله حسن‌زاده آملی
علامه ذوالفنون: تجلیل از مقام علمی علامه حسن‌زاده آملی
وبگاه تفرید

پیوند به بیرون

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 <onlyinclude>
 [[پرونده:110014.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[حسن حسن‌زاده آملی]]]]
-آیت‌الله حسن حسن‌زاده آملی (متولد ۱۳۰۷ش روستای ایرای لاریجان از توابع شهرستان [[آمل]]، متوفای ۱۴۰۰ش آمل)، تحصیلات مقدماتی حوزوی خود را در سال ۱۳۲۳ش در محضر اساتیدی همچون "محمد غروی"، "عزیزالله طبرسی"، "احمد اعتمادی"، "عبدالله اشراقی"، "ابوالقاسم رجائی"، "میرزا ابوالقاسم فرسی" و دیگران آموخت.
+آیت‌الله حسن حسن‌زاده آملی (متولد ۱۳۰۷ش آمل، متوفای ۱۴۰۰ش آمل)، مشهور به علامه حسن‌زاده، فیلسوف متأله، فقیه، عارف، منجم و مدرس حوزه علمیه، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: [[علامه طباطبایی]]، [[مهدی الهی قمشه‌ای]]، [[علامه شعرانی]]، [[سید ابوالحسن رفیعی قزوینی]]، [[محمد تقی آملی]] و میرزا [[احمد آشتیانی"]] به اتمام رساند.
-علامه حسن‌زاده در ۲۲ سالگی، در شهریور ۱۳۲۹ش برای ادامه تحصیل، وارد تهران شد و در کلاس‌های "سید احمد لواسانی"، "علامه شعرانی"، "آیت‌الله سیدابوالحسن رفیعی قزوینی"، "[[آیت‌الله]] [[محمدتقی آملی]]"، "محمد حسین فاضل تونی" و "[[میرزا احمد آشتیانی]]" شرکت کرد. ایشان در روز [[دوشنبه]] ۲۵ جمادى‌الاول سال ۱۳۸۳ق برابر با ۲۲ [[مهر]] ۱۳۴۲ش به قم عزيمت نمود و مدت ۱۷ سال در دروس [[علامه طباطبایی]] و برادرِ علامه، "سید محمدحسن الهی" حاضر شد، ایشان از این دوره به [[نیکی]] یاد کرده و بخش‌هایی از [[تأثیرپذیری اخلاقی]] را به این دوره نسبت داده است. استاد دیگر او "سید مهدی قاضی طباطبایی"، فرزند "سید علی قاضی" بود که در [[علوم]] غریبه و [[حکمت]] و [[عرفان]]، شهره بود.
+او علاوه بر تدریس دروس حوزوی، تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «الاصول الحکمیه»، «مفاتیح الأسرار لسلّاک الاسفار»، «عرفان و حکمت متعالیه»، «الهی نامه»، «رساله جعل»، «رساله لقاءالله»، «رساله إنه الحق»برخی از این آثار است.
-او علاوه بر تدریس دروس حوزوی مانند: ۱۴ دوره شرح منظومه، ۴ دوره اشارات، یک دوره اسفار اربعه و ۴ دوره شرح فصوص قیصری، شرح تمهید و مصباح الانس و تدریس حدود ۱۷ سال دروس ریاضیات، هیأت، وقت و [[قبله]]، تاکنون چندین جلد کتاب در زمینه‌های فقه، فلسفه، اخلاق، عرفان، حکمت دینی، کلام، حدیث و رجال، تفسیر قرآن، ریاضیات و نجوم، ادبیات عربی و فارسی، علوم طبیعی، طب قدیم، علوم غریبه و باطنی به رشته تحریر درآورده است. برخی از تالیفات ایشان عبارت است از: کلمه علیا در توقیفیت [[اسماء]]؛ [[خیر]] الاثر در رد [[جبر]] و [[قدر]]؛ [[انسان]] و [[قرآن]]؛ حول الرؤیه؛ رساله [[امامت]]؛ دروس [[اتحاد]] [[عاقل]] به معقول؛ [[نور]] [[علی]] نور در [[ذکر]] و [[ذاکر]] و مذکور؛ [[لقاءالله]]؛ انسان در [[عرف]] [[عرفان]]؛ [[انسان کامل]] در [[نهج‌البلاغه]]؛ الالهیات من کتاب الشفاء؛ [[نهج الولایه]] در [[شناخت امام زمان]]{{ع}}؛ صد کلمه در [[معرفت نفس]]؛ [[نصوص]] الحکم بر [[فصوص الحکم]]؛ [[الهی]] [[نامه]] و... .
 </onlyinclude>
 ==جستارهای وابسته==