←هجرت به مدینه
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
==[[هجرت به مدینه]]== | ==[[هجرت به مدینه]]== | ||
آخرین مهاجرتی که در عصر رسول خدا{{صل}} اتفاق افتاد، [[مهاجرت]] به [[مدینه]] بود که موجب [[تشکیل حکومت اسلامی]] و گسترش ندای [[اسلام]] در [[جهان]] شد. این امر | آخرین مهاجرتی که در عصر رسول خدا{{صل}} اتفاق افتاد، [[مهاجرت]] به [[مدینه]] بود که موجب [[تشکیل حکومت اسلامی]] و گسترش ندای [[اسلام]] در [[جهان]] شد. این امر زمانی اتفاق افتاد که سران [[قریش]] در جلسه‌ای محرمانه در [[دارالندوه]] تصمیم به [[قتل پیامبر]]{{صل}} گرفتند. [[پیامبر]] از [[طریق وحی]] از این [[توطئه]] [[آگاه]] شده و [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} در بستر پیامبر خوابید تا آن حضرت بتواند شبانه و مخفیانه از [[مکه]] به سمت [[مدینه]] حرکت کند. مقدمات [[هجرت به مدینه]] از سال‌ها پیش فراهم شده بود، زیرا [[رسول خدا]]{{صل}} پس از [[دعوت]] آشکار، هر سال در موسم [[حج]] و در [[محل]] منازل [[حاجیان]] با آنان تماس می‌گرفت و آنان را به [[اسلام]] دعوت می‌کرد، اما نخستین [[بیعت]] آن حضرت با [[مردم]] [[یثرب]] (مدینه) در سال دوازدهم [[بعثت]] بود که به [[بیعت عقبه]] مشهور شد. در این سال [[دوازده نفر]] از [[انصار]] در موسم حج در [[عقبه]] [[منی]] با رسول خدا{{صل}} بیعت کردند. البته پیش از این یعنی در سال یازدهم بعثت، شش نفر از مردم یثرب در عقبه منی در ملاقاتی با رسول خدا{{صل}} اسلام آورده بودند و به رسول خدا قول دادند به میان [[قوم]] خود بازگشته و آنان را به اسلام دعوت کنند. | ||
دومین بیعت عقبه در [[ذیحجه]] [[سال]] سیزدهم بعثت اتفاق افتاد که بیش از هفتاد نفر با رسول خدا{{صل}} بیعت کردند تا از ایشان محافظت کنند و او را در گسترش دعوتش [[یاری]] رسانند، اما نکته‌ای که در اینجا باید به آن توجه داشت، این است که [[هجرت پیامبر]]{{صل}} و اصحابش در جامعه‌ای غیردینی اتفاق افتاد یعنی جامعه‌ای که [[حاکمیت جور]] بر آن مسلّط بود و بیشتر ساکنانش نیز غیر [[مسلمان]] بودند، اما پس از آنکه رسول خدا{{صل}} به مدینه [[مهاجرت]] و [[حکومت اسلامی]] را تأسیس کرد، جریان [[هجرت]] نیز خاتمه یافت. گرچه در اکثر قریب به اتفاق دوره حضور [[پیشوایان معصوم]] [[حاکمان جائر]] بر [[مسند]] [[حکومت]] تکیه زده بودند ولی چون بیشتر [[جامعه مسلمان]] بودند، هیچ‌کدام از [[ائمه اطهار]]{{عم}} | |||
دومین بیعت عقبه در [[ذیحجه]] [[سال]] سیزدهم بعثت اتفاق افتاد که بیش از هفتاد نفر با رسول خدا{{صل}} بیعت کردند تا از ایشان محافظت کنند و او را در گسترش دعوتش [[یاری]] رسانند، اما نکته‌ای که در اینجا باید به آن توجه داشت، این است که [[هجرت پیامبر]]{{صل}} و اصحابش در جامعه‌ای غیردینی اتفاق افتاد یعنی جامعه‌ای که [[حاکمیت جور]] بر آن مسلّط بود و بیشتر ساکنانش نیز غیر [[مسلمان]] بودند، اما پس از آنکه رسول خدا{{صل}} به مدینه [[مهاجرت]] و [[حکومت اسلامی]] را تأسیس کرد، جریان [[هجرت]] نیز خاتمه یافت. گرچه در اکثر قریب به اتفاق دوره حضور [[پیشوایان معصوم]]، [[حاکمان جائر]] بر [[مسند]] [[حکومت]] تکیه زده بودند ولی چون بیشتر [[جامعه مسلمان]] بودند، هیچ‌کدام از [[ائمه اطهار]]{{عم}} [[تصمیم]] به مهاجرت از آن [[سرزمین]] نگرفتند، بلکه در میان [[مسلمانان]] باقی ماندند و به روش‌های مختلف با [[حاکمان جور]] به [[مبارزه]] برخاستند و این مبارزه را تا دم [[شهادت]] ادامه دادند<ref>[[محمد ملک‌زاده|ملک‌زاده، محمد]]، [[سیره سیاسی معصومان در عصر حاکمیت جور (کتاب)|سیره سیاسی معصومان در عصر حاکمیت جور]]، ص ۲۸۸.</ref>. | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||