تعصب در نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

تعصب در نهج البلاغه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۹ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۴۱

۴۸۸ بایت حذف‌شده ، ‏۹ اکتبر ۲۰۲۱

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Msadeq

مدیران

۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{امامت}}
 <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
 : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[تعصب]]''' است. "'''[[تعصب]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
 <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
-: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[تعصب در قرآن]] - [[تعصب در حدیث]] - [[تعصب در نهج البلاغه]] - [[تعصب در معارف دعا و زیارات]] - [[تعصب در کلام اسلامی]] - [[تعصب در اخلاق اسلامی]]</div>
+: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[تعصب در قرآن]] - [[تعصب در نهج البلاغه]] - [[تعصب در فقه سیاسی]] - [[تعصب در جامعه‌شناسی اسلامی]]</div>
-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
-: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[تعصب (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
 <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
 ==مقدمه==
-*تعصب به معنای [[حمیّت]]، عصبیّت، سخت جانب‌داری کردن از چیزی و سخت‌گیری و از جمله [[صفات اخلاقی]] است که به دو صورت در افراد بروز می‌یابد. صورت نخست آن در امور خیر و ارزش‌هاست که تبدیل به [[فضیلت]] [[اخلاقی]] می‌شود، [[آدمی]] را از [[گناه]] باز می‌دارد و به‌سوی [[فضیلت‌ها]] سوق می‌دهد. [[امام علی]] {{ع}} در کلامی فرمود: "فرد با غیرت هرگز خود را به زنا آلوده نمی‌کند"<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۰۵: {{متن حدیث|"مَا زَنَى غَيُورٌ قَطُّ"}}</ref>. مسلما فرد با غیرت نسبت به [[حریم]] خصوصی و عِرض و ناموس خود، تعصب دارد و به همین [[دلیل]] نسبت به [[حریم]] دیگران نیز [[پاک]] است و غیرت نشان می‌دهد. صورت دوم مربوط به موضوع‌های دیگر است که از آن به‌عنوان رذیلت [[اخلاقی]] یاد می‌شود. تعصب در مفهوم رذیلت اگر در فردی پدید آید، او را به [[گمراهی]] می‌کشاند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 200.</ref>.
+تعصب به معنای [[حمیّت]]، عصبیّت، سخت جانب‌داری کردن از چیزی و سخت‌گیری و از جمله [[صفات اخلاقی]] است که به دو صورت در افراد بروز می‌یابد. صورت نخست آن در امور خیر و ارزش‌هاست که تبدیل به [[فضیلت]] [[اخلاقی]] می‌شود، [[آدمی]] را از [[گناه]] باز می‌دارد و به‌سوی [[فضیلت‌ها]] سوق می‌دهد. [[امام علی]] {{ع}} در کلامی فرمود: "فرد با غیرت هرگز خود را به زنا آلوده نمی‌کند"<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۰۵: {{متن حدیث|"مَا زَنَى غَيُورٌ قَطُّ"}}</ref>. مسلما فرد با غیرت نسبت به [[حریم]] خصوصی و عِرض و ناموس خود، تعصب دارد و به همین [[دلیل]] نسبت به [[حریم]] دیگران نیز [[پاک]] است و غیرت نشان می‌دهد. صورت دوم مربوط به موضوع‌های دیگر است که از آن به‌عنوان رذیلت [[اخلاقی]] یاد می‌شود. تعصب در مفهوم رذیلت اگر در فردی پدید آید، او را به [[گمراهی]] می‌کشاند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 200.</ref>.
-*[[امام علی]] {{ع}} علت [[انحراف]] [[ابلیس]] را در [[سرپیچی]] از [[فرمان خداوند]] در تعصب ورزیدن او می‌داند و می‌فرماید که او به سبب نوع [[خلقت]] خود بر [[آدم]] {{ع}} تعصب ورزید و خود را [[برتر]] از او پنداشت<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴: {{متن حدیث|"اعْتَرَضَتْهُ الْحَمِيَّةُ فَافْتَخَرَ عَلَى آدَمَ بِخَلْقِهِ وَ تَعَصَّبَ عَلَيْهِ لِأَصْلِهِ"}}</ref>. در گفتاری دیگر، [[حضرت]] تعصب ورزیدن را مایه [[انحطاط]] و فروپاشی افراد می‌داند و به‌طور عام می‌فرماید: "من ندیدم کسی از جهانیان را که بر کاری تعصب ورزد، مگر در کاری که اشتباه‌کاری نادانان را در بردارد، یا دلیلی که به [[عقل]] بی‌خردان درست آید"<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴: {{متن حدیث|"وَ لَقَدْ نَظَرْتُ فَمَا وَجَدْتُ أَحَداً مِنَ الْعَالَمِينَ يَتَعَصَّبُ لِشَيْ‏ءٍ مِنَ الْأَشْيَاءِ إِلَّا عَنْ عِلَّةٍ تَحْتَمِلُ تَمْوِيهَ الْجُهَلَاءِ أَوْ حُجَّةٍ تَلِيطُ بِعُقُولِ السُّفَهَاءِ غَيْرَكُم"}}</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 200.</ref>.
-*اما تعصب ورزیدن در خصلت‌های ارزشمند و نیکو از جمله مواردی است که به [[شایستگی]] ایجاد [[فضیلت]] [[اخلاقی]] را در فرد آشکار می‌سازد. [[امام علی]] {{ع}} می‌فرماید:تعصب ورزیدن در صفات ارزشمند و کارهای نیک از مواردی است که با آن می‌توان بر دیگران [[برتری]] یافت و مردمان را سفارش می‌کند که بر تعصب در خوی‌های [[پسندیده]] پافشارند<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴: {{متن حدیث|"فَإِنْ كَانَ لَا بُدَّ مِنَ الْعَصَبِيَّةِ فَلْيَكُنْ تَعَصُّبُكُمْ لِمَكَارِمِ الْخِصَالِ وَ مَحَامِدِ الْأَفْعَالِ"}}</ref>. [[امام]] {{ع}} از برخی مواردی که تعصب‌ورزیدن [[ارزش]] تلقی می‌شود؛ یاد می‌کند که از جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: رعایت [[حقوق]] همسایگان، [[وفای به عهد]]، فرمان‌برداری از [[نیکوکاران]]، دوری از [[کبر]]، [[آموزش]] [[علم]] و [[فضیلت]]، اجتناب از گردن‌کشی و خون‌ریزی، [[عدل و داد]]، کظم غیظ و خودداری از تبه‌کاری»<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 200- 201.</ref>.
-== پرسش‌های وابسته ==
+[[امام علی]] {{ع}} علت [[انحراف]] [[ابلیس]] را در [[سرپیچی]] از [[فرمان خداوند]] در تعصب ورزیدن او می‌داند و می‌فرماید که او به سبب نوع [[خلقت]] خود بر [[آدم]] {{ع}} تعصب ورزید و خود را [[برتر]] از او پنداشت<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴: {{متن حدیث|"اعْتَرَضَتْهُ الْحَمِيَّةُ فَافْتَخَرَ عَلَى آدَمَ بِخَلْقِهِ وَ تَعَصَّبَ عَلَيْهِ لِأَصْلِهِ"}}</ref>. در گفتاری دیگر، [[حضرت]] تعصب ورزیدن را مایه [[انحطاط]] و فروپاشی افراد می‌داند و به‌طور عام می‌فرماید: "من ندیدم کسی از جهانیان را که بر کاری تعصب ورزد، مگر در کاری که اشتباه‌کاری نادانان را در بردارد، یا دلیلی که به [[عقل]] بی‌خردان درست آید"<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴: {{متن حدیث|"وَ لَقَدْ نَظَرْتُ فَمَا وَجَدْتُ أَحَداً مِنَ الْعَالَمِينَ يَتَعَصَّبُ لِشَيْ‏ءٍ مِنَ الْأَشْيَاءِ إِلَّا عَنْ عِلَّةٍ تَحْتَمِلُ تَمْوِيهَ الْجُهَلَاءِ أَوْ حُجَّةٍ تَلِيطُ بِعُقُولِ السُّفَهَاءِ غَيْرَكُم"}}</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 200.</ref>.
-== جستارهای وابسته ==
+اما تعصب ورزیدن در خصلت‌های ارزشمند و نیکو از جمله مواردی است که به [[شایستگی]] ایجاد [[فضیلت]] [[اخلاقی]] را در فرد آشکار می‌سازد. [[امام علی]] {{ع}} می‌فرماید:تعصب ورزیدن در صفات ارزشمند و کارهای نیک از مواردی است که با آن می‌توان بر دیگران [[برتری]] یافت و مردمان را سفارش می‌کند که بر تعصب در خوی‌های [[پسندیده]] پافشارند<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴: {{متن حدیث|"فَإِنْ كَانَ لَا بُدَّ مِنَ الْعَصَبِيَّةِ فَلْيَكُنْ تَعَصُّبُكُمْ لِمَكَارِمِ الْخِصَالِ وَ مَحَامِدِ الْأَفْعَالِ"}}</ref>. [[امام]] {{ع}} از برخی مواردی که تعصب‌ورزیدن [[ارزش]] تلقی می‌شود؛ یاد می‌کند که از جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: رعایت [[حقوق]] همسایگان، [[وفای به عهد]]، فرمان‌برداری از [[نیکوکاران]]، دوری از [[کبر]]، [[آموزش]] [[علم]] و [[فضیلت]]، اجتناب از گردن‌کشی و خون‌ریزی، [[عدل و داد]]، کظم غیظ و خودداری از تبه‌کاری»<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 200- 201.</ref>.
 ==منابع==
-* [[پرونده:13681048.jpg|22px]] [[سید جمال‌الدین دین‌پرور|دین‌پرور، سیدجمال‌الدین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۱''']]
+{{منابع}}
+#[[پرونده:13681048.jpg|22px]] [[سید جمال‌الدین دین‌پرور|دین‌پرور، سیدجمال‌الدین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۱''']]
+{{پایان منابع}}
 ==پانویس==
 {{پانویس}}