روضه‌خوانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۹: خط ۹:
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
==مقدمه==
==مقدمه==
'''رَوضه:''' یا '''روضه‌خوانی''' یاد کردن از مصیبت‌های [[امام حسین]]{{ع}} و [[اهل بیت]] و [[گریستن]] و گریاندن در عزای آنان را «روضه» و روضه‌خوانی گویند. [[امامان]] ما توصیه کرده‌اند که به یاد [[شهادت]] و [[مظلومیّت]] [[سیدالشهدا]]{{ع}} [[گریه]] کنیم و مجالس عزا برپا کنیم تا یاد آنان زنده بماند. [[عزاداری]] بر [[اهل بیت پیامبر]] از کارهای [[پسندیده]] است و [[ثواب]] بسیار دارد. به کسی که [[نوحه]] و مرثیه می‌خواند «روضه‌خوان» گویند. اصل معنای روضه، باغ و بوستان است و چون در قدیم، [[مصیبت‌های امام حسین]] و [[حادثه کربلا]] را از روی کتابی به نام «روضة الشهدا» تألیف ملا [[حسین کاشفی]] می‌خواندند، هر نوع مرثیه‌خوانی را روضه‌خوانی و به مجالس [[سوگواری]]، «روضه» گفته‌اند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>.
'''رَوضه''' یا '''روضه‌خوانی''' یاد کردن از [[مصیبت‌های امام حسین]]{{ع}} و [[اهل بیت]] و [[گریستن]] و [[گریاندن]] در عزای آنان را «روضه» و روضه‌خوانی گویند. [[امامان]] ما توصیه کرده‌اند که به یاد [[شهادت]] و [[مظلومیّت سیدالشهدا]]{{ع}} [[گریه]] کنیم و [[مجالس عزا]] برپا کنیم تا یاد آنان زنده بماند. [[عزاداری]] بر [[اهل بیت پیامبر]] از کارهای [[پسندیده]] است و [[ثواب]] بسیار دارد. به کسی که [[نوحه]] و [[مرثیه]] می‌خواند «[[روضه‌خوان]]» گویند. اصل معنای روضه، باغ و بوستان است و چون در قدیم، مصیبت‌های امام حسین و [[حادثه کربلا]] را از روی کتابی به نام «[[روضة الشهدا]]» تألیف [[ملا حسین کاشفی]] می‌خواندند، هر نوع [[مرثیه‌خوانی]] را روضه‌خوانی و به مجالس [[سوگواری]]، «روضه» گفته‌اند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>.


==منابع==
==منابع==

نسخهٔ ‏۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۳۸

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل روضه‌خوانی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

رَوضه یا روضه‌خوانی یاد کردن از مصیبت‌های امام حسینS و اهل بیت و گریستن و گریاندن در عزای آنان را «روضه» و روضه‌خوانی گویند. امامان ما توصیه کرده‌اند که به یاد شهادت و مظلومیّت سیدالشهداS گریه کنیم و مجالس عزا برپا کنیم تا یاد آنان زنده بماند. عزاداری بر اهل بیت پیامبر از کارهای پسندیده است و ثواب بسیار دارد. به کسی که نوحه و مرثیه می‌خواند «روضه‌خوان» گویند. اصل معنای روضه، باغ و بوستان است و چون در قدیم، مصیبت‌های امام حسین و حادثه کربلا را از روی کتابی به نام «روضة الشهدا» تألیف ملا حسین کاشفی می‌خواندند، هر نوع مرثیه‌خوانی را روضه‌خوانی و به مجالس سوگواری، «روضه» گفته‌اند[۱].

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: