اجتباء الهی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +))
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[اجتباء الهی در لغت]] - [[اجتباء الهی در قرآن]] - [[اجتباء الهی در فقه سیاسی]] - [[مقام اجتباء الهی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[اجتباء الهی در لغت]] - [[اجتباء الهی در قرآن]] - [[اجتباء الهی در فقه سیاسی]] - [[مقام اجتباء الهی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">



نسخهٔ ‏۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۱:۳۹

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

اجتباء الهی گزینش بندگان خاص برای رهایی از تشتّت و بهره‌مندی از فیض‌های ویژه[۱].

واژه‌شناسی لغوی

واژه اجتبا از باب افتعال و از ریشه "ج ب ی" است. لغویان، جبی را به‌معنای جمع کردن "گردآوری" دانسته‌اند[۲]؛ بدین سبب حوض را که محلّ گردآوری آب است، جابیه، و خراج را که از اطراف و اکناف گردآوری می‌شود، مَجْبی نامیده‌اند [۳].

از آنجا که باب افتعال بر قصد و اختیار دلالت می‌کند می‌توان اجتبا را به‌ معنای اختیار کردن شیء برای گردآوری و رهایی بخشیدن آن از تشتّت و پراکندگی دانست[۴]. اجتبا و برگزیدن بنده از ناحیه خداوند به‌ معنای اختصاص دادن او به فیض‌های خاص الهی است که نتیجه آن حاصل شدن انواع نعمت‌ها برای او، بدون هیچ‌گونه سعی و تلاشی است و این موهبت تنها برای پیامبران و صدیقان و شهدا خواهد بود[۵].

اجتبا در قرآن کریم

حقیقت اجتبا

اجتبا و هدایت

اجتبا و نفی حرج

علم به غیب و اجتبا

صلاح و اجتبا

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. رضایی، حسن، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج ۲، ص ۱۱۶ - ۱۲۰.
  2. لسان‌العرب، ج۲، ص۱۷۴؛ الصحاح، ج‌۶، ص‌۹۷؛ ترتیب‌العین، ص‌۱۲۶.
  3. النهایه، ج‌۱، ص‌۲۳۱؛ ترتیب العین، ص‌۱۲۶.
  4. التّحقیق، ج‌۲، ص‌۵۳.
  5. مفردات، ص‌۱۸۶، "جبی"؛ دائرة‌الفرائد، ج‌۵، ص‌۴۱.