جبت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '{{یادآوری پانویس}}' به '') |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | |||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[جبت در قرآن]] - [[جبت در حدیث]] - [[جبت در فقه سیاسی]] </div> | |||
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[جبت (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | |||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۳۵
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل جبت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- متکبّرِ ضعیف‌العقل و خودپسند و کسی که نااندیشیده سخن می‌راند[۱].
- اصل آن "جابُه" که عبری است و در قرآن کریم از هر آنچه به جای خداوند پرستیده شود، به جبت تعبیر شده که شامل بت، کاهن و ساحر و نظیر آن می‌شود[۲].
- ﴿أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِنَ الْكِتَابِ يُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ﴾[۳].
- مفسران از قول ابن‌عباس، طاغوت را کعب بن اشرف و جبت را حیی بن اخطب (از یهودیان معاند با پیامبر(ص)) دانسته‌اند[۴].
- به نظر می‌رسد، در قرآن کریم به رهبران کلیسا و کنیسه که برای خود میان خدا و مردم جایگاهی الهی قایل بودند و پیروان به دیده قدسی بدانان می‌نگریستند، جبت و طاغوت اطلاق شده است[۵].
منابع
پانویس
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۲، ص۴۴.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۸۲.
- ↑ «آیا به کسانی که بهره‌ای (اندک) از کتاب آسمانی داده شده است ننگریسته‌ای (که چگونه) به «جبت» و «طاغوت» ایمان دارند؟!» سوره نساء، آیه ۵۱.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۶.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۲۰۴-۲۰۵.