حاکم نیشابوری: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85...» ایجاد کرد) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | |||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[حاکم نیشابوری در حدیث]] - [[حاکم نیشابوری در تراجم و رجال]] - [[حاکم نیشابوری در معارف و سیره رضوی]]</div> | |||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۴۳
مقدمه
محمد بن عبد الله بن محمد حمدویه، معروف به «حاکم نیشابوری»[۱]، در روز دوشنبه، سوم ربیع الاول سال ۳۲۱ هجری قمری، در نیشابور متولد و در سال ۴۰۵ هجری قمری، در همان شهر بدرود حیات گفت[۲]. ایشان در شمار بزرگترین عالمان اهل سنت در زمان خود محسوب می‌شد و دارای آثار و تألیفات متعدد و ارزنده بود. وی کتابی در فضائل امام رضا(ع) با عنوان «فضائل الرضا(ع)» و کتابی در فضیلت فاطمه زهرا(س) با عنوان «فضائل فاطمة الزهراء(س)» نوشته است.
وی در توصیف امام رضا(ع) می‌نویسد: «سلطان اولیاء خدا، برهان اهل تقوا، میراث‌بر دانش پیامبران، فرودگاه اسرار پروردگار جهان، ولی خدا و برگزیده او، پاره جگر رسول الله(ص)، پناهگاه امت و اندوه‌زدای خاطره‌ها در قیامت،... آنگونه که خود آن حضرت و عده فرموده که در سه موقف، یکی در برابر میزان، دیگری به هنگام پراکنده شدن نامه اعمال و دیگری بر پل صراط، سفره شفاعت و بخشندگی بگسترد. آن سلطان مقربان درگاه حق، در روز حشر و پاداش، امام ابو الحسن علی بن موسی الرضا(ع) که درود و رحمت الهی بر پیامبر خدا(ص) و ائمه معصومین و پیروانش تا روز قیامت باد»[۳].[۴]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ چون در زمان سامانیان و به روزگار حکومت عتبی در سال ۳۵۹ هجری قمری، در شهر نساء که از شهرهای خراسان بزرگ بود، به عنوان حاکم و قاضی منصوب گردید، نام حاکم نیشابوری بر او ماند. (مقدمه تاریخ نیشابور)
- ↑ آمده است که حاکم، در روزی که وفات یافت، به حمام رفته بود و هنوز لنگ را از خودش باز نکرده بود که سکته نمود و درگذشت. (الوافی بالوفیات، ج۳، ص۳۲۰).
- ↑ سیره امام رضا(ع)، ص۳۰۷.
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه ص۲۲۳.