دینفروشی: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '22px '''فرهنگ شیعه'''' به '22px پژوهشکده علوم اسلامی امام صادق (ع)، '''فرهنگ شیعه'''') |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{نبوت}} | {{نبوت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:</div> | |||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[دینفروشی در قرآن]] - [[دینفروشی در حدیث]] - [[دینفروشی در نهج البلاغه]] - [[دینفروشی در کلام اسلامی]] - [[دینفروشی در عرفان اسلامی]]</div> | |||
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[دینفروشی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | |||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۰۸
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
دینفروشی در قرآن - دینفروشی در حدیث - دینفروشی در نهج البلاغه - دینفروشی در کلام اسلامی - دینفروشی در عرفان اسلامی
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل دینفروشی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- اگر کسی برای رسیدن به متاع دنیوی، از فرمانها و آموزههای اصیل دینی دست کشد و دست از دینداری بردارد، میگویند دین خویش را فروخته است. این اصطلاح را برای نخستین بار معاویة بن ابی سفیان به کار بُرد؛ آنجا که درباره برخی کارگزارانش گفت: "من دین آنان را خریدهام"[۱][۲].
- برخی روایات دستههای مختلفی از مردم را یاد کردهاند که دین خود را فروختهاند یا بیم آن میرود که بفروشند؛ مانند "استواری دنیا به چهار گروه است:... و چهارمی آنها مرد تنگدستی است که آخرت خویش را به دنیا نفروشد و این در صورتی است که توانگران، حق تنگدستان را دریغ نکنند وگرنه تنگدست، دین خود را به دنیایش میفروشد"[۳]. نیز در روایت است: "از میان مردم کسی بدتر است که آخرت را به دنیایش فروشَد و از او بدتر، کسی است که آخرت خویش را به دنیای دیگران فروشَد"[۴]. این موضوع را در مباحث اخلاقی اسلام پی میجویند[۵].
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ بحارالانوار، ۲/ ۳۶ و ۴۴/ ۱۳۳.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 255.
- ↑ بحارالانوار، ۷۷/ ۴۶ و ۷۵/ ۳۰۱.
- ↑ بحارالانوار، ۷۵/ ۳۰۱.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 255.