شقاق: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | |||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[شقاق در قرآن]] - [[شقاق در حدیث]] - [[شقاق در فقه سیاسی]] </div> | |||
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[شقاق (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | |||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۴۱
مقدمه
غلبه دشمنی و اختلاف[۱]، مخالفت کردن[۲]، ستیزه‌جویی و ناسازگاری[۳]. اصل آن "شقَّ" به معنای شکافتگی در چیزی[۴] و ترکیدگی.
﴿وَشَاقُّوا الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى﴾[۵].
تشکیل جبهه مخالف و مخالفت کردن با هر آیه قرآنی یا عمل پیامبر(ص) از سیاست‌های مشرکان و کفار مکّه بود. شقاق به مفهوم مخالفت کامل در هر امری، گرچه عقلی و بدیهی باشد و مخالف به‌روشنی دریافته باشد که آنچه با آن مخالفت می‌کند، حق و درست است: ﴿بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى﴾[۶]..
در فرهنگ سیاسی موضع‌گیری در مقابل نظریات و رفتار دیگران و نیز ایجاد مانع در مقابل انجام هر عملی را اپوزیسیون آن عمل می‌خوانند. امروزه به جبهه مخالفان هر دولتی در خارج از کشور و همچنین اقلیت‌های مخالف در مجالس ملّی اپوزیسیون می‌گویند[۷].[۸]
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۰، ص۱۸۳.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۵۹.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۷.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۱۷۰.
- ↑ «با پیامبر پس از آنکه رهنمود برای آنان روشن شد ناسازگاری کردند» سوره محمد، آیه ۳۲.
- ↑ «پس از آنکه رهنمود برای آنان روشن شد» سوره محمد، آیه ۳۲.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۲۹۸.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۶۷-۳۶۸.