سمیع در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-</div>\n<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> +</div>)) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[سمیع در قرآن]] - [[سمیع در حدیث]] - [[سمیع در نهج البلاغه]] - [[سمیع در معارف دعا و زیارات]] - [[سمیع در کلام اسلامی]] - [[سمیع در عرفان اسلامی]]</div> | <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[سمیع در قرآن]] - [[سمیع در حدیث]] - [[سمیع در نهج البلاغه]] - [[سمیع در معارف دعا و زیارات]] - [[سمیع در کلام اسلامی]] - [[سمیع در عرفان اسلامی]]</div> | ||
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[سمیع (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[سمیع (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
نسخهٔ ۱۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۴۷
سمیع در قرآن - سمیع در حدیث - سمیع در نهج البلاغه - سمیع در معارف دعا و زیارات - سمیع در کلام اسلامی - سمیع در عرفان اسلامی
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل سمیع (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- سمیع از صفات ثبوتی حق تعالی است که افزون بر پنجاه بار در قرآن به صورت صفت مشبهه و گاه همراهِ "بصیر" مذکور آمده است. به عنوان نمونه، در قرآن آمده است که خداوند سخن بندگان را می‌شنود[۱] و نجوای آنان را می‌شنود[۲] و او با ما است و می‌بیند و می‌شنود[۳]. همه حکما و متکلمان معتقدند که خداوند بالذات شنوا است[۴].
- موضوع "سمیع" در دانش‌های کلام، تفسیر، فلسفه و عرفان مطرح است. شنوایی خداوند با واسطه اندام شنوایی صورت نمی‌پذیرد؛ بلکه- همانند بینایی خداوند- به صفت علم او بازمی‌گردد. بنابراین، سمیع بودن خداوند به معنای این است که او به آنچه شنیدنی است، دانا است و آنها را درمی‌یابد و درک می‌کند[۵][۶].
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑
لَّقَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّ اللَّهَ فَقِيرٌ وَنَحْنُ أَغْنِيَاء سَنَكْتُبُ مَا قَالُواْ وَقَتْلَهُمُ الأَنبِيَاء بِغَيْرِ حَقٍّ وَنَقُولُ ذُوقُواْ عَذَابَ الْحَرِيقِ
؛ سوره آل عمران، آیه ۱۸۱؛ قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِي تُجَادِلُكَ فِي زَوْجِهَا وَتَشْتَكِي إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ يَسْمَعُ تَحَاوُرَكُمَا إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ ، سوره مجادله، آیه ۱.
- ↑ أَمْ يَحْسَبُونَ أَنَّا لا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُم بَلَى وَرُسُلُنَا لَدَيْهِمْ يَكْتُبُونَ؛ سوره زخرف، آیه ۸۰.
- ↑ قَالَ لا تَخَافَا إِنَّنِي مَعَكُمَا أَسْمَعُ وَأَرَى ؛ سوره طه، آیه ۴۶.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 287.
- ↑ تلخیص المحصل، ۲۸۷- ۲۸۸؛ تفسیر نمونه، ۲/ ۲۰۸.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 287.
