←مقدمه
(صفحهای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل...» ایجاد کرد) |
(←مقدمه) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
[[بخاری]] از طریق ابوملیکه از [[عبدالله بن زبیر]] نقل کرده است که در [[وفد]] [[بنی تمیم]]، ابوبکر به قعقاع، و عمر به اقرع بن حابس اشاره کردند. ابوبکر به عمر گفت: مقصودت از این کار، [[مخالفت]] با من است. [[عمر بن خطاب]] گفت که چنین مقصودی نداشته است و صدایشان در حضور رسول خدا{{صل}} بلند شد و آیات {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ وَلا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ أَن تَحْبَطَ أَعْمَالُكُمْ وَأَنتُمْ لا تَشْعُرُونَ إِنَّ الَّذِينَ يَغُضُّونَ أَصْوَاتَهُمْ عِندَ رَسُولِ اللَّهِ أُوْلَئِكَ الَّذِينَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوَى لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ عَظِيمٌ }}<ref>«ای مؤمنان! از خداوند و پیامبرش پیش نیفتید و از خداوند پروا کنید که خداوند شنوایی داناست ای مؤمنان! صدایتان را از صدای پیامبر فراتر نبرید و در گفتار با او بلند سخن مگویید چنان که با یکدیگر بلند سخن میگویید؛ مبادا کردارهایتان بیآنکه خود دریابید تباه گردد بیگمان خداوند دلهای کسانی که صدایشان را نزد فرستاده خداوند فرو میدارند، برای پرهیزگاری آزموده است؛ آنان آمرزش و پاداشی سترگ خواهند داشت» سوره حجرات، آیه ۱-۳.</ref> نازل گردید<ref>بخاری، ج۵، ص۱۱۶.</ref>. | [[بخاری]] از طریق ابوملیکه از [[عبدالله بن زبیر]] نقل کرده است که در [[وفد]] [[بنی تمیم]]، ابوبکر به قعقاع، و عمر به اقرع بن حابس اشاره کردند. ابوبکر به عمر گفت: مقصودت از این کار، [[مخالفت]] با من است. [[عمر بن خطاب]] گفت که چنین مقصودی نداشته است و صدایشان در حضور رسول خدا{{صل}} بلند شد و آیات {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ وَلا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ أَن تَحْبَطَ أَعْمَالُكُمْ وَأَنتُمْ لا تَشْعُرُونَ إِنَّ الَّذِينَ يَغُضُّونَ أَصْوَاتَهُمْ عِندَ رَسُولِ اللَّهِ أُوْلَئِكَ الَّذِينَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوَى لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ عَظِيمٌ }}<ref>«ای مؤمنان! از خداوند و پیامبرش پیش نیفتید و از خداوند پروا کنید که خداوند شنوایی داناست ای مؤمنان! صدایتان را از صدای پیامبر فراتر نبرید و در گفتار با او بلند سخن مگویید چنان که با یکدیگر بلند سخن میگویید؛ مبادا کردارهایتان بیآنکه خود دریابید تباه گردد بیگمان خداوند دلهای کسانی که صدایشان را نزد فرستاده خداوند فرو میدارند، برای پرهیزگاری آزموده است؛ آنان آمرزش و پاداشی سترگ خواهند داشت» سوره حجرات، آیه ۱-۳.</ref> نازل گردید<ref>بخاری، ج۵، ص۱۱۶.</ref>. | ||
رسول خدا{{صل}} بعد از وفد تمیم، [[اقرع]] را بر [[صدقات]] [[بنی حنظله]] گماشت، سپس به او فرمود: «[[اسلام]] قوم تو به تأخیر افتاد»، اقرع به حضرت عرض کرد: [[مزینه]] نیز از تمیم است که هزار نفر از آنان مسلمان شده، اکنون با شمایند<ref>بلاذری، ج۱۲، ص۵۹.</ref>. رسول خدا{{صل}} در [[مصالحه]] با [[اهل]] [[نجران]] نیز عهدی نوشت و چند نفر را [[گواه]] گرفت که اقرع بن حابس از آنان بود<ref>ابن سعد، ج۱، ص۲۲۰ و ۳۶۸.</ref>. | |||
[[ابن حمزه]]<ref>ابن حمزه، ص۳۳.</ref> نام او را در شمار کسانی آورده است که از [[پیامبر]] در [[مسند احمد]] [[روایت]] دارند. [[ابن عباس]] گوید: [[رسول خدا]]{{صل}} [[خطبه]] خواند و فرمود: [[حج]] بر شما [[واجب]] شد، [[اقرع]] پرسید: آیا [[حج]] بر [[مسلمانان]] فقط یک مرتبه واجب است یا هر سال؟ [[حضرت]] فرمود: یک مرتبه واجب است. اگر هر سال واجب میشد، نمیتوانستید آن را به جا آورید<ref>حاکم، ج۲، ص۲۹۳.</ref>. | [[ابن حمزه]]<ref>ابن حمزه، ص۳۳.</ref> نام او را در شمار کسانی آورده است که از [[پیامبر]] در [[مسند احمد]] [[روایت]] دارند. [[ابن عباس]] گوید: [[رسول خدا]]{{صل}} [[خطبه]] خواند و فرمود: [[حج]] بر شما [[واجب]] شد، [[اقرع]] پرسید: آیا [[حج]] بر [[مسلمانان]] فقط یک مرتبه واجب است یا هر سال؟ [[حضرت]] فرمود: یک مرتبه واجب است. اگر هر سال واجب میشد، نمیتوانستید آن را به جا آورید<ref>حاکم، ج۲، ص۲۹۳.</ref>. |