خضع در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-</div>\n<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> +</div>)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== {{یادآوری پانویس}} {{پانویس}} +== پانویس == {{پانویس}})) |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ ۲۵ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۰۳
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل خضع (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- تواضع، فرو افتادگی[۱] (نظامی)، تسلیم، فروتنی[۲]. حالت تواضع مقارن با تسلیم و رضایت[۳].
- ﴿إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ﴾[۴].
- خضوع به تناسب موضوعات و موارد تفاسیر مختلفی بر میتابد. خضوع در چهره به نوعی نرمی و آهسته سخن گفتن اطلاق میشود که از آن در سخن گفتن زنان نهی شده است: ﴿فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ﴾[۵].
- خضوع و خشوع مترادفاند[۶]. تفاوت آنها در این است که خضوع در بدن است و خشوع در قلب: ﴿فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ﴾[۷].
- خضوع به سبب انتساب آن بار ارزشی میگیرد. خضوع در مقابل ستمکاران، ظالمان و گردنکشان نکوهیده و ناپسند است؛ امّا در مقابل خداوند و در امور معنوی مانند علم و دانش و علما و... امری لازم و اخلاقی پسندیده است[۸].
منابع
پانویس
- ↑ ابنمنظور، لسان العرب، ج۸، ص۷۲.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۵۸۸.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۷۷.
- ↑ «اگر بخواهیم از آسمان بر آنان نشانه ای فرو میفرستیم تا فروتنانه بدان گردن نهند» سوره شعراء، آیه ۴.
- ↑ « نرم سخن مگویید مبادا آنکه بیماردل است به طمع افتد » سوره احزاب، آیه ۳۲.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۸۶.
- ↑ «اگر بخواهیم از آسمان بر آنان نشانه ای فرو میفرستیم تا فروتنانه بدان گردن نهند» سوره شعراء، آیه ۴.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۵۷-۲۵۸.