تحیز در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-</div>\n<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> +</div>)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{امامت}} +{{امامت}})) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[تحیز]]''' است. "'''[[تحیز]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[تحیز]]''' است. "'''[[تحیز]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | ||
نسخهٔ ۲۵ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۴۲
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل تحیز (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- تَحَیُّز: جمع شدن و تجمّع[۱] از ریشه "حوز" به معنای جمع [۲].
- در اصطلاح نظامی در معنای الحاق گروهی به گروه دیگر[۳]، پشتیبانی نیرو، تجمع نیرو از مواضع متفرق[۴].
- ﴿وَمَنْ يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلَّا مُتَحَرِّفًا لِقِتَالٍ أَوْ مُتَحَيِّزًا إِلَى فِئَةٍ﴾[۵].
- از جمله توصیه‌ها و آموزش‌های نظامی قرآن به پیامبر اکرم(ص) و مسلمانان تاکتیک‌های جنگی بوده که در ضمن نهی از عقب نشینی و فرار از مقابل دشمن، در قرآن کریم وارد شده است[۶].
منابع
پانویس
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۱۱۷.
- ↑ فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۴، ص۱۷.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۳، ص۲۷۵.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۲، ص۳۱۰.
- ↑ «و هر کس در آن روز از آنان واپس گریزد - مگر آنکه برای کارزاری (بهتر) کناره جوید یا جوینده جایی (بهتر) نزد گروهی (خودی) باشد-.».. سوره انفال، آیه ۱۶.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۶۹.