اقطاع ارفاقی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{امامت}} +{{امامت}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n\n\n +\n\n)) |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اقطاع ارفاقی]] | [[رده:اقطاع ارفاقی]] | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] | ||
نسخهٔ ۲۸ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۴۴
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
اقطاع ارفاقی در قرآن - اقطاع ارفاقی در حدیث - اقطاع ارفاقی در فقه اسلامی - اقطاع ارفاقی در فقه سیاسی
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اقطاع ارفاقی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
اقطاع ارفاقی، گونه‌ای از اقطاعات، شامل واگذاری معادن، راه‌ها و بازارها است، که از سوی امام و حاکم اسلامی در اختیار کسی قرار می‌گیرد تا از آن انتفاع ببرد؛ نظیر اقطاع معدن نمک در سد "مأرب" از جانب پیامبر(ص)[۱]. بعدها اقطاع ارفاقی، به داشتن حق اولویت نسبت به یک مکان معین با شرط عدم زیان به دیگری نیز اطلاق گردید، مانند حق اولویت میدان‌گاه‌ها، بازار، حریم شهر و کنار خیابان جهت خرید و فروش[۲][۳].
منابع
پانویس
- ↑ ابویعلی، الاحکام السلطانیه، ص۲۳۵؛ الأموال، شماره ۶۸۳؛ یحیی بن آدم، الخراج، شماره ۳۴۶؛ ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص۱۹۸-۱۹۷ و ۱۸۷.
- ↑ الحاوی، ج۱، ص۲۰۷-۱۹۹؛ مبسوط در ترمینولوژی حقوق، ج۱، ص۵۵۹.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۳۹.