امارة العامه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{امامت}} +{{امامت}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n\n\n +\n\n)) |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:امارة العامه]] | [[رده:امارة العامه]] | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] | ||
نسخهٔ ۲۸ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۴۷
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
امارة العامه در قرآن - امارة العامه در حدیث - امارة العامه در فقه اسلامی - امارة العامه در فقه سیاسی
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امارة العامه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
امارة العامه، مقامی بود که از سوی خلیفه، به اشخاص تفویض می‌گردید و به موجب آن، امیر یا والی بر تمامی شهروندان یک شهر و یا یک منطقه حکم می‌راند[۱]. وظایف امیر در امارت عامّه عبارت بود از[۲]:
- فرماندهی نیروهای نظامی و استقرار دادن آنها در سرحدّات، برنامه ریزی در تدارکات و پشتیبانی سپاه اسلام، مگر در مواردی که خلیفه، مستقیماً مسئولیت آن را بر عهده گرفته باشد؛
- ارائه نظر در احکام شرعی، تعیین قضات و نصب کارگزاران در محلّ مأموریت؛
- جمع‌آوری خراج و صدقات و تقسیم آنها میان مستحقان؛
- دقت در امور دینی و جلوگیری از تغییر و تبدّل احکام شرعی؛
- اقامه و اجرای حدود در حق الله و حق الناس؛
- امامت در نماز جمعه و جماعت؛
- فراهم آوردن امکانات، برای مردم در جهت انجام اعمال و مناسک حج[۳].
منابع
پانویس
- ↑ ابویعلی، الاحکام السلطانیه، ص۳۹-۳۸؛ ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص۳۰؛ تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۴۷.
- ↑ تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۴۷؛ ابویعلی، الاحکام السلطانیه، ص۳۴؛ ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص۳۰؛ ر.ک: امارة الاستکفاء وامارة الاستیلاء.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۴۲.