اقیلونی

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

اقیلونی در قرآن - اقیلونی در حدیث - اقیلونی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اقیلونی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

اقیلونی جمله‌ای بود که ابوبکر آن را می‌گفت و بدین‌وسیله از انتخاب‌شدنش به عنوان خلیفه ابراز ناخرسندی می‌کرد.

مقدمه

• اقیلونی از ریشۀ اقاله (فسخ و برهم زدن معامله و قرارداد) است، وی می‌گفت: ولّیتکم و لست بخیرکم، أقیلونی، أقیلونی،. این سخن را وقتی گفت که دوازده نفر از بزرگان اصحاب در مسجد و در حضور خلیفه و مردم یکایک برخاستند و آنچه را از پیامبر دربارۀ علی(ع) و خلافت و فضیلت او شنیده بودند گفتند، حجت بر همه تمام شد، خلیفه هم حرفی برای گفتن نداشت و چاره‌ای جز ابراز ناخرسندی نداشت، ولی بعید است که در دل پشیمان شده باشد و اظهار ندامتش واقعی باشد. این اظهار تأسف‌ها فریبکارانه است. در نقل دیگری است که هنگام مرگ می‌گفت: کاش کاری به علی(ع) و خانۀ او نداشتم، هرچند بر ضدّ من اعلان جنگ می‌کرد: فلیتنی ترکت بیت علیّ و إن کان أعلن علیّ الحرب برای حضرت علی(ع) هم ابراز ندامت ابوبکر از خلیفه‌شدنش تعجب‌آور است. حضرت می‌فرماید: "فیا عجبا! بینا هو یستقیلها فی حیاته إذ عقدها لآخر بعد وفاته، لشدّ ما تشطّرا ضرعیها" کلام ابوبکر، مشروعیت خلافتش را نفی می‌کند و با آن همه سخن که از پیامبر خدا(ص) شنیده بود، تصدّی خلافت نشان دنیاطلبی او و شرکت در یک توطئه برای دورکردن خلافت از صاحب اصلی آن بود.

منابع

• محدثی، جواد، فرهنگ غدیر