←مقدمه
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
مقری، [[محدث]]، [[فقیه]] و [[مفسّر]] بود.<ref>تهذیب الاسماء و اللغات، ۲۱۶؛ مرآت الجنان، ۱/ ۱۵۶.</ref> وی [[تابعی]] و در اصل از [[مردمان]] [[کوفه]] بود<ref>رجال الطوسی، ۹۰.</ref> و از [[موالی]] [[بنی والبة بن حارث]] به شمار می‌‌رفت.<ref>الطبقات الکبری، ۶/ ۲۵۶.</ref> | مقری، [[محدث]]، [[فقیه]] و [[مفسّر]] بود.<ref>تهذیب الاسماء و اللغات، ۲۱۶؛ مرآت الجنان، ۱/ ۱۵۶.</ref> وی [[تابعی]] و در اصل از [[مردمان]] [[کوفه]] بود<ref>رجال الطوسی، ۹۰.</ref> و از [[موالی]] [[بنی والبة بن حارث]] به شمار می‌‌رفت.<ref>الطبقات الکبری، ۶/ ۲۵۶.</ref> | ||
او به سال <ref>تذکرة الحفاظ، ۱/ ۷۶.</ref> | او به سال ۴۴<ref>تذکرة الحفاظ، ۱/ ۷۶.</ref> یا ۴۵<ref>الاعلام، ۳/ ۹۳.</ref> و یا ۴۶هـ <ref>ذکر اسماء التابعین، ۱/ ۱۴۷.</ref> در [[حجاز]] به [[دنیا]] آمد<ref>دائرة المعارف تشیع، ۹/ ۱۷۲.</ref> و از [[نوجوانی]] به حوزه [[تدریس]] [[ابن عباس]] پیوست و بخش درخور توجهی از [[علوم]] متداول [[روز]] از قبیل قرائت، [[تفسیر]] و [[حدیث]] را از وی آموخت.<ref>وفیات الاعیان، ۲/ ۳۷۱.</ref> به علاوه، از [[محدثان]] مشهوری چون [[انس بن مالک]]، [[ابوسعید خدری]]، [[ابوهریره]] و [[ابوموسی اشعری]] [[علم حدیث]] آموخته و [[احادیث]] بسیاری را [[روایت]] کرده است.<ref>تهذیب الکمال،۱۰/ ۳۵۸ و ۳۵۹.</ref> وی در [[مکه]] می‌‌زیست.<ref> مناقب آل ابی طالب{{ع}}، ۴/ ۱۹۰.</ref> [[شیخ طوسی]] و [[ابن شهرآشوب]] او را از [[اصحاب امام سجاد]]{{ع}} برشمرده‌اند.<ref>رجال الطوسی ۹۰ مناقب آل ابی طالب{{ع}}، ۴/ ۱۹۰.</ref> کشّی وی را از جمله پنج نفری برشمرده که از آغاز برنامه [[امام زین العابدین]]{{ع}}، با آن [[حضرت]] همراه بودند و [[استقامت]] کردند تا شمار [[یاران]] و [[شاگردان]] آن جناب فزونی یافت و [[شهادت]] [[سعید]] به [[دلیل]] [[پیروی]] او از [[امام سجاد]]{{ع}} بوده است. وی می‌‌افزاید که [[سعید بن جبیر]] امام زین العابدین{{ع}} را امام خود می‌‌دانست و امام نیز در مقابل، او را [[ستایش]] و [[تمجید]] می‌‌کرد.<ref>اختیار معرفة الرجال، ۱۱۵ و ۱۱۹.</ref> بنابراین، چنین به نظر می‌‌رسد که وی از امام سجاد{{ع}} نیز کسب [[فیض]] کرده است. | ||
وی مردی سیاه چهره بود و ابتدا کاتب [[عبدالله بن عتبة بن مسعود]] و [[ابوبرده اشعری]] بود.<ref>المعارف، ۴۴۶.</ref> از علمای [[تابعین]] و [[مفسران]] عالی قدر [[صدر اسلام]] و فقیهی [[وارسته]] و [[فاضل]] به شمار می‌‌رفت. به گفته [[ابن خلکان]]، او از آگاه‌ترین [[فقها]] در مسائلی چون [[طلاق]]، [[حج]]، [[حلال و حرام]] و [[تفسیر قرآن]] بود.<ref>وفیات الاعیان، ۲/ ۳۷۱؛ تذکرة الحفاظ، ۱/ ۷۶.</ref> [[محدثان]] و [[عالمان]] بسیاری از [[شاگردان]] وی بوده و از او [[روایت]] کرده‌اند که از آن میان افراد برجسته‌ای چون [[ایوب سختیانی]]، [[ثابت بن هرمز]]، [[سلیمان]] احول و [[ابواسحاق سُبیعی]] را می‌‌توان نام برد.<ref>سیر اعلام النبلاء، ۴/ ۳۲۲ و ۳۲۳.</ref> [[سعید]] از جمله [[تابعین]] است که به [[پیروی از امام علی]]{{ع}} به جواز [[کتابت حدیث]] نظر داشتند، در برابر آن دسته از [[صحابه]] و تابعین که به [[پیروی]] از [[عمر]] به [[حرمت]] کتابت حدیث قائل بودند. با این همه، بعضی او را [[مرجئه]] دانسته‌اند.<ref>روایت و درایت،۳۶.</ref> | وی مردی سیاه چهره بود و ابتدا کاتب [[عبدالله بن عتبة بن مسعود]] و [[ابوبرده اشعری]] بود.<ref>المعارف، ۴۴۶.</ref> از علمای [[تابعین]] و [[مفسران]] عالی قدر [[صدر اسلام]] و فقیهی [[وارسته]] و [[فاضل]] به شمار می‌‌رفت. به گفته [[ابن خلکان]]، او از آگاه‌ترین [[فقها]] در مسائلی چون [[طلاق]]، [[حج]]، [[حلال و حرام]] و [[تفسیر قرآن]] بود.<ref>وفیات الاعیان، ۲/ ۳۷۱؛ تذکرة الحفاظ، ۱/ ۷۶.</ref> [[محدثان]] و [[عالمان]] بسیاری از [[شاگردان]] وی بوده و از او [[روایت]] کرده‌اند که از آن میان افراد برجسته‌ای چون [[ایوب سختیانی]]، [[ثابت بن هرمز]]، [[سلیمان]] احول و [[ابواسحاق سُبیعی]] را می‌‌توان نام برد.<ref>سیر اعلام النبلاء، ۴/ ۳۲۲ و ۳۲۳.</ref> [[سعید]] از جمله [[تابعین]] است که به [[پیروی از امام علی]]{{ع}} به جواز [[کتابت حدیث]] نظر داشتند، در برابر آن دسته از [[صحابه]] و تابعین که به [[پیروی]] از [[عمر]] به [[حرمت]] کتابت حدیث قائل بودند. با این همه، بعضی او را [[مرجئه]] دانسته‌اند.<ref>روایت و درایت،۳۶.</ref> | ||