خوش‌گمانی در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== {{یادآوری پانویس}} {{پانویس}} +== پانویس == {{پانویس}}))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== * +==منابع== {{منابع}} * ))
خط ۱۲: خط ۱۲:


==منابع==
==منابع==
{{منابع}}
* [[پرونده:10115255.jpg|22px]] [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|'''دانش اخلاق اسلامی ج۲''']]
* [[پرونده:10115255.jpg|22px]] [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|'''دانش اخلاق اسلامی ج۲''']]



نسخهٔ ‏۱۶ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۰۹


اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث خوش‌گمانی است. "خوش‌گمانی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل خوش‌گمانی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

روایات مرتبط

  1. امام رضا(ع) فرمودند: "ظنّ خود را در حقّ حضرت حق نیکو گردان، چراکه او می‌فرماید: من با ظنّ و گمان بنده مؤمنم نسبت به خود یکسانم، اگر نسبت به من ظنّ نیکو برَد همانگونهام، و اگر به من ظنّ بد برَد نیز همانگونه" [۱]؛
  2. امام صادق(ع) فرمودند: "حُسن ظن به حضرت حق، آن است که جز از خداوند به چیز دیگری امید نداشته باشی، و جز از گناهانت از چیز دیگری نترسی" [۲]؛
  3. امام صادق(ع) فرمودند: "داود نبی(ع) به خداوند عرض نمود: پروردگارا! هرکس که تو را شناخت امّا در حقّ تو حسن ظن نیافت، در حقیقت به تو ایمان نیاورده است" [۳]؛
  4. پیامبر اکرم(ص) فرمودند: "هیچ یک از شما نباید قبل از آنکه حُسن ظن به حضرت حق پیدا کند، از این دنیا خارج شود؛ چراکه این حسن ظن قیمت بهشت است" [۴][۵].

منابع

پانویس

  1. « عَنِ الرِّضَا(ع): أَحْسِنِ الظَّنَّ بِاللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ أَنَا عِنْدَ حُسْنِ ظَنِّ عَبْدِيَ الْمُؤْمِنِ بِي إِنْ خَيْراً فَخَيْراً وَ إِنْ شَرّاً فَشَرّاً»؛ بحار الأنوار، ج۷۰، ص۳۶۶.
  2. « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع): حُسْنُ الظَّنِ بِاللَّهِ أَنْ لَا تَرْجُوَ إِلَّا اللَّهَ وَ لَا تَخَافَ إِلَّا ذَنْبَكَ»؛ بحار الأنوار، ج۷۰، ص۳۶۷.
  3. « عَنْهُ(ع) قَالَ: قَالَ دَاوُدُ النَّبِيُّ(ع): يَا رَبِّ مَا آمَنَ بِكَ مَنْ عَرَفَكَ فَلَمْ يُحْسِنِ الظَّنَّ بِكَ»؛ بحار الأنوار، ج۷۰، ص۳۹۴.
  4. « قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص): لَا يَمُوتَنَّ أَحَدُكُمْ حَتَّى يُحْسِنَ ظَنَّهُ بِاللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَإِنَّ حُسْنَ الظَّنِّ بِاللَّهِ ثَمَنُ الْجَنَّةِ»؛ بحار الأنوار، ج۷۰، ص۳۸۵.
  5. مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۲، ص ۸۴.