قیس بن عاصم منقری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{امامت}} +{{امامت}}))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== * +==منابع== {{منابع}} * ))
خط ۲۴: خط ۲۴:


==منابع==
==منابع==
{{منابع}}
* [[پرونده:1100358.jpg|22px]] [[ابوالحسن اسماعیلی|اسماعیلی، ابوالحسن]]، [[ قیس بن عاصم منقری (مقاله)|مقاله « قیس بن عاصم منقری»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۷ (کتاب)|'''دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۷''']]
* [[پرونده:1100358.jpg|22px]] [[ابوالحسن اسماعیلی|اسماعیلی، ابوالحسن]]، [[ قیس بن عاصم منقری (مقاله)|مقاله « قیس بن عاصم منقری»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۷ (کتاب)|'''دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۷''']]



نسخهٔ ‏۱۶ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۲۸

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

قیس بن عاصم بن سنان بن خالد بن منقر منقری تمیمی و کنیه‌اش ابوعلی بود و بعضی ابوطلحه و ابو‌قبیصه نیز گفته‌اند ولی به ابوعلی مشهور بوده و مادرش، ام‌اسفر دختر خلیفه بود[۱].

او در سال نهم هجری با افراد طایفه بنی تمیم نزد پیامبر(ص) آمد[۲] و چون مردی حلیم و بردبار و عاقل بود؛ پیامبر اکرم(ص) درباره‌اش فرمود: این مرد، آقای اشتر داران است[۳]. بعد از مسلمان شدن، پیامبر(ص) به او فرمان داد که با آب آمیخته با سدر خود را بشوید[۴]. او شاعر زبردستی بود که به او قمر نجد می‌گفتند[۵].[۶]

قیس و زنده به گور کردن دختران

قیس بن عاصم و شراب خواری

قیس و پند دادن رسول خدا(ص) به او

بردباری قیس

قیس از نظر دیگران

وصیت قیس به فرزندانش در هنگام مرگ

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۳، ص۱۲۹۴؛ اسد الغابه، ابن اثیر، ج۴، ص۲۱۹.
  2. الثقات، ابن حبان، ج۳، ص۳۳۸؛ الاستیعاب، ابن عبدالبر، ج۳، ص۱۲۹۵؛ اسد الغابه، ابن اثیر، ج۴، ص۲۱۹؛ الاصابه، ابن حجر، ج۵، ص۳۶۷.
  3. الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۷، ص۳۶؛ الاستیعاب، ابن عبدالبر، ج۳، ص۱۲۹۵؛ الامالی، سید مرتضی، ج۱، ص۷۲؛ المعجم الکبیر، طبرانی، ج۱۸، ص۳۴۰؛ اسد الغابه، ابن اثیر، ج۲، ص۲۳۵؛ فتح الباری، ابن حجر، ج۵، ص۱۲۴.
  4. الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۷، ص۳۶؛ المعجم الکبیر، طبرانی، ج۱۸، ص۳۳۸؛ الاصابه، ابن حجر، ج۵، ص۳۶۸.
  5. الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۷، ص۳۷.
  6. اسماعیلی، ابوالحسن، مقاله « قیس بن عاصم منقری»، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ج۷، ص۵۵-۵۶.