زیارت اهل بیت: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== *[[ +==منابع== {{منابع}} * [[)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == جستارهای وابسته == +''']] {{پایان منابع}} == جستارهای وابسته ==)) |
||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:34532.jpg|22px]] [[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[وظایف امت نسبت به قرآن و عترت (کتاب)|'''وظایف امت نسبت به قرآن و عترت''']] | * [[پرونده:34532.jpg|22px]] [[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[وظایف امت نسبت به قرآن و عترت (کتاب)|'''وظایف امت نسبت به قرآن و عترت''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == |
نسخهٔ ۱۶ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۴۵
این مدخل از زیرشاخههای بحث اهل بیت و وظایف قلبی و عاطفی امت نسبت به اهل بیت است. "زیارت اهل بیت" از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
زیارت اهل بیت در قرآن - زیارت اهل بیت در حدیث - زیارت اهل بیت در کلام اسلامی - زیارت اهل بیت در گفتگوهای بینالمذاهب
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل زیارت اهل بیت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- مهمترین هدف در زیارت، اتصاف زائر به اوصاف مزور است از این رو، دستورهای اکیدی درباره زیارت اهل بیت(ع) و کیفیت آن رسیده است؛ چنانکه سیره سلف صالح از اولیای خدا نیز چنین بوده است و روایات فراوان جوامع روایی، شاهد گویای آن است.
- حضرت رسول(ص) میفرمایند: ای مردم! خاندانم را در حال حیات و پس از حیاتم بزرگ شمارید و آنها را احترام کنید و برتری دهید [۱].
- رسول خدا(ص) میفرمایند: زیارت، مودت را تثبیت میکند [۲].
- امام رضا(ع) زیارت امام را عهد و پیمانی بر گردن شیعیان و پیروان امام میدانند و میفرمایند: هر امامی بر گردن دوستان و شیعیانش پیمانی دارد. از علامات و موجبات کمال وفای به آن پیمان، زیارت قبور ایشان است؛ پس کسانی که با رغبت به زیارتشان بروند و برای تصدیق رغبت و شوق، اینان را زیارت کنند، روز قیامت شفیعشان خواهند بود [۳].
منابع
جستارهای وابسته
منبعشناسی جامع اهل بیت
پانویس
- ↑ «أَيُّهَا النَّاسُ! عَظِّمُوا أَهْلَ بَيْتِي فِي حَيَاتِي وَ مِنْ بَعْدِي وَ أَكْرِمُوهُمْ وَ فَضِّلُوهُمْ»؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج۹، ص۶۵.
- ↑ «الزِّيَارَةُ تُثْبِتُ الْمَوَدَّةَ»؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج۱۰، ص۳۷۴.
- ↑ «إِنَّ لِكُلِّ إِمَامٍ عَهْداً فِي عُنُقِ أَوْلِيَائِهِ وَ شِيعَتِهِ وَ إِنَّ مِنْ تَمَامِ الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ وَ حُسْنِ الْأَدَاءِ زِيَارَةَ قُبُورِهِمْ فَمَنْ زَارَهُمْ رَغْبَةً فِي زِيَارَتِهِمْ وَ تَصْدِيقاً بِمَا رَغِبُوا فِيهِ كَانَ أَئِمَّتُهُمْ شُفَعَاءَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ»؛ من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۵۷۷.