علمدار

مقدمه

علمدار از لقب‌های قمر بنی هاشم است که در کربلا، پرچم لشکر امام بر دوش او بود. نقش علمدار در میدان نبرد، مهم بود و عامل حفظ انسجام نیرو‌های سپاه محسوب می‌شد. روز عاشورا، امام حسین(ع) یاران اندک خود را به سه جناح چپ و راست و قلب تقسیم کرد و برای هر یک فرماندهی برگزید و پرچم را به دست برادرش عباس داد. روز عاشورا نیز چون عباس(ع) خدمت امام آمد و از او اذن میدان‌طلبید، امام گریست و ابتدا اجازه نداد و فرمود: تو علمدار منی، اگر تو بروی و کشته شوی، سپاه من از هم می‌پاشد: «يا أَخِي أَنْتَ صَاحِبُ لِوَائِي وَ إِذَا مَضَيْتَ تَفَرَّقَ عَسْكَرِي».

منابع

• محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا