ابومعمر: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
خط ۱۱: خط ۱۱:
با توجه به این سند، آشکار می‌شود که روایت ابن منده مرسل است و او صحابی نیست و روایت از عایشه نقل شده است.<ref>[[محمد رضا هدایت‌پناه|هدایت‌پناه، محمد رضا]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابومعمر»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۵۲۵.</ref>
با توجه به این سند، آشکار می‌شود که روایت ابن منده مرسل است و او صحابی نیست و روایت از عایشه نقل شده است.<ref>[[محمد رضا هدایت‌پناه|هدایت‌پناه، محمد رضا]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابومعمر»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۵۲۵.</ref>


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:1100558.jpg|22px]] [[محمد رضا هدایت‌پناه|هدایت‌پناه، محمد رضا]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|'''مقاله «ابومعمر»، دانشنامه سیره نبوی ج۱''']]
# [[پرونده:1100558.jpg|22px]] [[محمد رضا هدایت‌پناه|هدایت‌پناه، محمد رضا]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|'''مقاله «ابومعمر»، دانشنامه سیره نبوی ج۱''']]

نسخهٔ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۲۶

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

ابن منده از این کنیه در شمار صحابه یاد و از طریق معلی واسطی از عبدالحمید بن جعفر از ابن ابی جعفر از ابومعمر نقل کرده است که گفت: ما شب‌ها نزد آل محمد به گفتگو می‌پرداختیم. ابونعیم سند این روایت را ناشناخته "هذا إسناد مجهول" معرفی کرده و ابن اثیر[۱] و ابن حجر[۲] نیز همین مطالب را تکرار کرده‌اند و تنها ابن حجر افزوده که این خبر، بر صحابی بودن ابو معمر دلالت ندارد.

سخن ابن حجر صحیح است؛ چراکه ابن خزیمه[۳] این روایت را به طور مسند با اختلاف در متن چنین آورده است: فضل بن ابی طالب از معلی بن عبدالرحمان واسطی از عبدالحمید بن جعفر از عبیدالله بن ابی جعفر از معمر از عایشه نقل کرده است که گفت: شب‌هایی که رسول خدا(ص) معتکف بود، با او به گفتگو می‌پرداختم.

با توجه به این سند، آشکار می‌شود که روایت ابن منده مرسل است و او صحابی نیست و روایت از عایشه نقل شده است.[۴]

منابع

پانویس

  1. ابن اثیر، ج۶، ص۲۹۰.
  2. ابن حجر، ج۷، ص۳۱۵.
  3. ابن خزیمه، ج۳، ص۳۵۰.
  4. هدایت‌پناه، محمد رضا، مقاله «ابومعمر»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۵۲۵.