ابوملیکه ذماری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
منسوب به "ذمار" روستایی در شانزده فرسخی [[صنعا]] در [[یمن]]<ref>سمعانی، ج۳، ص۱۰.</ref>، به گفته [[ابونعیم]]<ref>ابونعیم، ج۶، ص۳۰۲۱.</ref> [[ابن منده]] او را [[صحابی]] دانسته است. برخی منابع، او را در شمار [[اهل شام]] آورده‌اند<ref>ابونعیم، ج۶، ص۳۰۲۱؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۲۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۹۴؛ ذهبی، ج۲، ص۲۰۵.</ref>. چنین می‌نماید که وی را به سبب روایتی که از [[رسول خدا]]{{صل}} نقل کرده است از [[صحابه]] دانسته‌اند. بر پایه این [[روایت]] مشهور، رسول خدا{{صل}} فرمود: "[[بنده]]، [[ایمان]] خود را کامل نخواهد کرد، مگر آنکه آنچه برای خود [[دوست]] دارد، برای [[برادر دینی]] خود دوست بدارد، و در [[شوخی]] و جدیتش از [[خدا]] بترسد"<ref>{{متن حدیث|لا يَسْتَكمِلُ عبدٌ الإيمانَ حتّى يُحِبَّ لأخيهِ ما يُحِبُّ لِنَفْسِهِ ، وحتّى يَخافَ اللّه َ في مِزاحِهِ وجِدِّهِ}}؛ بخاری، ص۷۴؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۲۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۹۴؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۱۷.</ref>. البته از وی روایت دیگری نیز با واسطه از رسول خدا{{صل}} نقل شده است. این روایت درباره [[ارزش]] گفتن {{متن قرآن|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ}} پیش از [[مرگ]] است که باعث ورود به [[بهشت]] می‌شود<ref>ر.ک: طبرانی، ج۱، ص۳۶۶.</ref>.<ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوملیکه ذماری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۵۲۹.</ref> | منسوب به "ذمار" روستایی در شانزده فرسخی [[صنعا]] در [[یمن]]<ref>سمعانی، ج۳، ص۱۰.</ref>، به گفته [[ابونعیم]]<ref>ابونعیم، ج۶، ص۳۰۲۱.</ref> [[ابن منده]] او را [[صحابی]] دانسته است. برخی منابع، او را در شمار [[اهل شام]] آورده‌اند<ref>ابونعیم، ج۶، ص۳۰۲۱؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۲۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۹۴؛ ذهبی، ج۲، ص۲۰۵.</ref>. چنین می‌نماید که وی را به سبب روایتی که از [[رسول خدا]]{{صل}} نقل کرده است از [[صحابه]] دانسته‌اند. بر پایه این [[روایت]] مشهور، رسول خدا{{صل}} فرمود: "[[بنده]]، [[ایمان]] خود را کامل نخواهد کرد، مگر آنکه آنچه برای خود [[دوست]] دارد، برای [[برادر دینی]] خود دوست بدارد، و در [[شوخی]] و جدیتش از [[خدا]] بترسد"<ref>{{متن حدیث|لا يَسْتَكمِلُ عبدٌ الإيمانَ حتّى يُحِبَّ لأخيهِ ما يُحِبُّ لِنَفْسِهِ ، وحتّى يَخافَ اللّه َ في مِزاحِهِ وجِدِّهِ}}؛ بخاری، ص۷۴؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۲۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۹۴؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۱۷.</ref>. البته از وی روایت دیگری نیز با واسطه از رسول خدا{{صل}} نقل شده است. این روایت درباره [[ارزش]] گفتن {{متن قرآن|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ}} پیش از [[مرگ]] است که باعث ورود به [[بهشت]] می‌شود<ref>ر.ک: طبرانی، ج۱، ص۳۶۶.</ref>.<ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوملیکه ذماری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۵۲۹.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1100558.jpg|22px]] [[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|'''مقاله «ابوملیکه ذماری»، دانشنامه سیره نبوی ج۱''']] | # [[پرونده:1100558.jpg|22px]] [[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|'''مقاله «ابوملیکه ذماری»، دانشنامه سیره نبوی ج۱''']] | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۲۸
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
منسوب به "ذمار" روستایی در شانزده فرسخی صنعا در یمن[۱]، به گفته ابونعیم[۲] ابن منده او را صحابی دانسته است. برخی منابع، او را در شمار اهل شام آورده‌اند[۳]. چنین می‌نماید که وی را به سبب روایتی که از رسول خدا(ص) نقل کرده است از صحابه دانسته‌اند. بر پایه این روایت مشهور، رسول خدا(ص) فرمود: "بنده، ایمان خود را کامل نخواهد کرد، مگر آنکه آنچه برای خود دوست دارد، برای برادر دینی خود دوست بدارد، و در شوخی و جدیتش از خدا بترسد"[۴]. البته از وی روایت دیگری نیز با واسطه از رسول خدا(ص) نقل شده است. این روایت درباره ارزش گفتن ﴿لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ﴾ پیش از مرگ است که باعث ورود به بهشت می‌شود[۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ سمعانی، ج۳، ص۱۰.
- ↑ ابونعیم، ج۶، ص۳۰۲۱.
- ↑ ابونعیم، ج۶، ص۳۰۲۱؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۲۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۹۴؛ ذهبی، ج۲، ص۲۰۵.
- ↑ «لا يَسْتَكمِلُ عبدٌ الإيمانَ حتّى يُحِبَّ لأخيهِ ما يُحِبُّ لِنَفْسِهِ ، وحتّى يَخافَ اللّه َ في مِزاحِهِ وجِدِّهِ»؛ بخاری، ص۷۴؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۲۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۹۴؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۱۷.
- ↑ ر.ک: طبرانی، ج۱، ص۳۶۶.
- ↑ خانجانی، قاسم، مقاله «ابوملیکه ذماری»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۵۲۹.