امام جماعت در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] ==پانویس== {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} ==پانویس== {{پانویس}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
[[نماز جماعت]] از مسائل [[عبادی]] [[اسلام]] است که ضمن بر پایی [[عمل]] [[عبادی]]، خود عاملی برای [[اتحاد]] و [[رأفت]] میان [[مردم]] و زمینهای برای [[آگاهی]] از اوضاع [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] [[جامعه]] و با خبر شدن از احوال شخصی [[مسلمانان]]، هنگام بروز [[ناملایمات]] و حل آن میباشد<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژهنامه فقه سیاسی (کتاب)|واژهنامه فقه سیاسی]]، ص ۴۴.</ref>. | [[نماز جماعت]] از مسائل [[عبادی]] [[اسلام]] است که ضمن بر پایی [[عمل]] [[عبادی]]، خود عاملی برای [[اتحاد]] و [[رأفت]] میان [[مردم]] و زمینهای برای [[آگاهی]] از اوضاع [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] [[جامعه]] و با خبر شدن از احوال شخصی [[مسلمانان]]، هنگام بروز [[ناملایمات]] و حل آن میباشد<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژهنامه فقه سیاسی (کتاب)|واژهنامه فقه سیاسی]]، ص ۴۴.</ref>. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژهنامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژهنامه فقه سیاسی''']] | * [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژهنامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژهنامه فقه سیاسی''']] |
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۸:۲۷
اين مدخل از زیرشاخههای بحث امام جماعت است. "امام جماعت" از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام جماعت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
امام جماعت، کسی است که پیشوایی نمازگزاران را بر عهده داشته و مردم نمازهای واجب یومیه خود را به او اقتداء میکنند. در امام جماعت، ایمان، عدالت، عقل، طهارت مولد و بلوغ شرط است[۱]. نماز جماعت از مسائل عبادی اسلام است که ضمن بر پایی عمل عبادی، خود عاملی برای اتحاد و رأفت میان مردم و زمینهای برای آگاهی از اوضاع سیاسی و اجتماعی جامعه و با خبر شدن از احوال شخصی مسلمانان، هنگام بروز ناملایمات و حل آن میباشد[۲].
منابع
پانویس
- ↑ شرایع الاسلام، ج۱، ص۱۲۴؛ تبصرة المتعلمین، ص۶۰؛ تحریرالوسیله، ج۱، ص۲۷۴؛ جامع المقاصد، ج۲، ص۴۹۷.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژهنامه فقه سیاسی، ص ۴۴.