تمکین در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

*استقرار بخشیدن گاهی به حاکمیت‌ دادن و اقتدار بخشی [[الهی]] است که به برخی [[اقوام]] یا اشخاص تعلق گرفته است: {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي الْأَرْضِ يَتَبَوَّأُ مِنْهَا حَيْثُ يَشَاءُ}}<ref>«و بدین گونه ما یوسف را در آن سرزمین توانایی بخشیدیم تا هرجا خواهد در آن جای گیرد» سوره یوسف، آیه ۵۶.</ref> و گاهی برای عموم و افراد غیر معیّن است: {{متن قرآن|وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ}}<ref>«و بی‌گمان دینی را که برای آنان پسندیده است برای آنها استوار می‌دارد» سوره نور، آیه ۵۵.</ref>. درباره این [[آیه شریفه]] [[اختلافات]] بسیاری در میان [[مفسران]] رخ داده است. برخی [[مفسران]] از این [[آیه شریفه]] چنین برداشت کرده‌اند که [[خداوند]] به کسانی که [[ایمان]] آورده، [[عمل صالح]] انجام می‌دهند، [[وعده]] استقرار جامعه‌ای [[صالح]] و [[خالص]] از پلیدی‌های [[کفر]] و [[نفاق]] و [[فسق]] را داده است که بر [[عقاید]] و [[اعمال]] [[مردم]] آن، [[دین]] [[حق حاکم]] باشد، [[مردم]] در [[امنیت]] به سر برند و از [[دشمن]] داخلی و خارجی ترسی نداشته باشند و از [[ظلم]] [[ظالمان]] و زورگویی [[جبّاران]] و [[توطئه]] توطئه گران [[آزاد]] باشند و چنین [[جامعه]] پاکیزه‌ای از زمان [[بعثت پیامبر]]{{صل}} تاکنون تشکیل نشده است و ویژگی‌هایی که از [[اخبار متواتر]] از [[پیامبر]]{{صل}} و [[ائمه]] [[معصومین]]{{عم}} درباره [[زمان ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} برداشت می‌شود، بر چنین جامعه‌ای انطباق دارد<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۵، ص۱۵۵.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۹۴.</ref>.

{{منابع}}

* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]