تنجیم

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

تنجیم در قرآن - تنجیم در حدیث - تنجیم در نهج البلاغه

مقدمه

تَنجیم: پیشگویی حوادث با استناد به حرکات فلکی و امور عارض بر سیارات/ تقسیط.

تنجیم به مفهوم نخست عبارت است از خبر دادن از حوادث آینده همچون ارزانی یا گرانی کالا، جنگ یا صلح، بیماری مانند وبا و نحوست یا سعادت ایّام با استناد به حرکات فلکی و اموری مانند اتّصال، افتراق، مقابله، تربیع و تسدیس که بر سیارات عارض می‏‌گردد و از آن به مناسبت در باب تجارت سخن رفته است.

تنجیم با اعتقاد به استقلال حرکات فلکی و عوارض سیارات و یا مشارکت آنها با خداوند در تأثیرگذاری و ایجاد حوادث حرام می‏‌باشد.

البتّه پیشگویی رخدادهای آینده اگر نشأت گرفته از این اعتقاد باشد که خداوند متعال برای پیدایی هر پدیده‏‌ای سببی قرار داده که امور عالم را به وسیله آن اسباب تدبیر نموده و به جریان می‏‌اندازد و حرکات فلکی و عوارض سیارات را برای رخداد حوادثی از جمله این اسباب قرار داده، اشکال ندارد و جایز است.

خبر قطعی دادن از حوادثی که از حرکات فلکی و عوارض سیارات استخراج می‏‌گردد حرام است.

اِخبار از رخدادهایی همچون ماه و خورشید گرفتگی، هلال، اتّصال و افتراق سیارات که مبتنی بر اصول و قواعد علمی محکم است از تنجیم حرام به ‏شمار نمی‏رود .

منابع

1. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت

پانویس