دین فطری در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۱۱

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث دین فطری است. "دین فطری" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل دین فطری (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

فطری بودن دین به این معنا است که با گرایش‌ها، نیازها و بُعد ثابت و ذاتی انسان هماهنگ و سازگار است و به عبارتی دیگر، تشریع با تکوین همراهی می‌کند^[۱]. دین در صورتی می‌تواند در هر زمان و مکانی، وجود و بقا بیابد که با بُعد ثابت حیات انسان -فطرت- هماهنگ باشد. انسانیت انسان، به فطرت او است و اسلام، آیین فطرت است؛ بدین معنا که آموزه‌هایش با فطرت سازگار و همراه است^[۲]. مهمترین علت جاودانگی آیین اسلام همین است^[۳].

@@ خط ۷: / خط ۷: @@
 *فطری بودن [[دین]] به این معنا است که با گرایش‌ها، نیازها و بُعد ثابت و ذاتی [[انسان]] هماهنگ و سازگار است و به عبارتی دیگر، [[تشریع]] با [[تکوین]] [[همراهی]] می‌کند<ref>تفسیر المیزان‌، ۱۶/ ۱۸۳.</ref>. [[دین]] در صورتی می‌تواند در هر زمان و مکانی، وجود و بقا بیابد که با بُعد ثابت حیات [[انسان]] -[[فطرت]]- هماهنگ باشد. [[انسانیت]] [[انسان]]، به [[فطرت]] او است و [[اسلام]]، [[آیین]] [[فطرت]] است؛ بدین معنا که آموزه‌هایش با [[فطرت]] سازگار و همراه است<ref>مجموعه آثار شهید مطهری‌، ۳/ ۴۵۱.</ref>. مهمترین [[علت]] [[جاودانگی]] [[آیین اسلام]] همین است<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 256.</ref>.
-==منابع==
+== منابع ==
 {{منابع}}
 * [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|پژوهشکده علوم اسلامی امام صادق (ع)، '''فرهنگ شیعه''']]