ذمة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
[[ذمه|ذمّه]] [[عهد]] و پیمانی است که بر رعایت آن تأکید بسیاری شده است. [[علامه طباطبایی]] در بحث تفصیلی خود درباره [[عهد]] و [[پیمان]]، علاوه بر [[لزوم]] [[وفا به عهد]] و پیمان‌هایی که [[زندگی]] بین [[انسان‌ها]] را در یک [[جامعه]] تنظیم می‌کند، مانند [[نکاح]]، بیع، اجاره و...، [[عهد]] و پیمان‌هایی را که میان [[جوامع]] مختلف برای [[تأمین امنیت]] متقابل و [[صلح]] منعقد می‌شود، ضروری و واجب‌الوفاء می‌داند<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۱۸۴-۱۸۸.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۹۱.</ref> | [[ذمه|ذمّه]] [[عهد]] و پیمانی است که بر رعایت آن تأکید بسیاری شده است. [[علامه طباطبایی]] در بحث تفصیلی خود درباره [[عهد]] و [[پیمان]]، علاوه بر [[لزوم]] [[وفا به عهد]] و پیمان‌هایی که [[زندگی]] بین [[انسان‌ها]] را در یک [[جامعه]] تنظیم می‌کند، مانند [[نکاح]]، بیع، اجاره و...، [[عهد]] و پیمان‌هایی را که میان [[جوامع]] مختلف برای [[تأمین امنیت]] متقابل و [[صلح]] منعقد می‌شود، ضروری و واجب‌الوفاء می‌داند<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۱۸۴-۱۸۸.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۹۱.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۱۴
مقدمه
عهد و پیمان و هر حریمی که انسان به خاطر تضییع آن مذمّت شود[۱]. اصل آن "ذمّ" به معنای مذمّت، ملامت شدید، در مقابل "مدح"[۲].
﴿لَا يَرْقُبُونَ فِي مُؤْمِنٍ إِلًّا وَلَا ذِمَّةً وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُعْتَدُونَ﴾[۳].
"اهل ذمّه" به آن دسته‌ای از اهل کتاب گفته می‌شود که با مسلمانان پیمان تحت‌الحمایتی بسته‌اند و در قبال پرداخت جزیه ﴿حَتَّى يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَنْ يَدٍ﴾[۴] جان و مال آنها در امان می‌ماند[۵].
ذمّه عهد و پیمانی است که بر رعایت آن تأکید بسیاری شده است. علامه طباطبایی در بحث تفصیلی خود درباره عهد و پیمان، علاوه بر لزوم وفا به عهد و پیمان‌هایی که زندگی بین انسان‌ها را در یک جامعه تنظیم می‌کند، مانند نکاح، بیع، اجاره و...، عهد و پیمان‌هایی را که میان جوامع مختلف برای تأمین امنیت متقابل و صلح منعقد می‌شود، ضروری و واجب‌الوفاء می‌داند[۶].[۷]
منابع
پانویس
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۱۷۹.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۳۳۱.
- ↑ «درباره هیچ مؤمنی نه پیوندی را پاس می‌دارند و نه پیمانی را و آنانند که تجاوزگرند» سوره توبه، آیه ۱۰.
- ↑ «به دست خود با خواری جزیه بپردازند» سوره توبه، آیه ۲۹.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۳۴۶.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۱۸۴-۱۸۸.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۹۱.