شوکت در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
[[شوکت]] به معنای [[قدرت]] نظامی و تسلیحاتی که در دید [[دشمنان]] ایجاد [[رعب]] و [[وحشت]] کند، از صفات ضروری نیروهای نظامی است که در [[آیه]] {{متن قرآن|وَإِذْ يَعِدُكُمُ اللَّهُ إِحْدَى الطَّائِفَتَيْنِ أَنَّهَا لَكُمْ وَتَوَدُّونَ أَنَّ غَيْرَ ذَاتِ الشَّوْكَةِ تَكُونُ لَكُمْ}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که خداوند به شما وعده میفرمود که (پیروزی بر) یکی از دو دسته از آن شما باشد و شما دوست میداشتید که آن دسته بیجنگافزار از آن شما گردد اما خداوند میخواست که حقّ را با کلمات خویش تحقّق بخشد و ریشه کافران را بر کند» سوره انفال، آیه ۷.</ref>. به آن اشاره شده و تلویحاً [[هراس]] [[مسلمانان]] به برخورد با "نفیر" [[قریش]] به [[دلیل]] شوکت آنها در [[آیه شریفه]] آمده است: {{متن قرآن|تَوَدُّونَ أَنَّ غَيْرَ ذَاتِ الشَّوْكَةِ تَكُونُ لَكُمْ}}<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۷۵-۳۷۶.</ref> | [[شوکت]] به معنای [[قدرت]] نظامی و تسلیحاتی که در دید [[دشمنان]] ایجاد [[رعب]] و [[وحشت]] کند، از صفات ضروری نیروهای نظامی است که در [[آیه]] {{متن قرآن|وَإِذْ يَعِدُكُمُ اللَّهُ إِحْدَى الطَّائِفَتَيْنِ أَنَّهَا لَكُمْ وَتَوَدُّونَ أَنَّ غَيْرَ ذَاتِ الشَّوْكَةِ تَكُونُ لَكُمْ}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که خداوند به شما وعده میفرمود که (پیروزی بر) یکی از دو دسته از آن شما باشد و شما دوست میداشتید که آن دسته بیجنگافزار از آن شما گردد اما خداوند میخواست که حقّ را با کلمات خویش تحقّق بخشد و ریشه کافران را بر کند» سوره انفال، آیه ۷.</ref>. به آن اشاره شده و تلویحاً [[هراس]] [[مسلمانان]] به برخورد با "نفیر" [[قریش]] به [[دلیل]] شوکت آنها در [[آیه شریفه]] آمده است: {{متن قرآن|تَوَدُّونَ أَنَّ غَيْرَ ذَاتِ الشَّوْكَةِ تَكُونُ لَكُمْ}}<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۷۵-۳۷۶.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] |
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۲۹
مقدمه
قدرت و سلاح[۱]. اصل آن "شوک" به معنای خشونت و تندی[۲]، در مقابل نرمی و افتادگی[۳].
﴿وَإِذْ يَعِدُكُمُ اللَّهُ إِحْدَى الطَّائِفَتَيْنِ أَنَّهَا لَكُمْ وَتَوَدُّونَ أَنَّ غَيْرَ ذَاتِ الشَّوْكَةِ تَكُونُ لَكُمْ﴾[۴].
این آیه شریفه درباره نخستین درگیری بزرگ مسلمانان با مشرکان در منطقه بدر است. قریش در دوران جاهلی دو کاروان و گروه مسلح (طائفتین) داشت؛ یکی "عیر" خوانده میشد که چهل مرد جنگی بودند که به عنوان محافظ کاروانهای تجاری و بازرگانی، قریش را همراهی میکردند؛ دومی "نفیر" بود که در واقع لشکر جنگی قریش بود که از حدود هزار مرد جنگی تشکیل میشد (سواره و پیاده) و به همه تجهیزات و سلاحهای روز مجهز بودند و قرآن کریم آن را ﴿ذَاتِ الشَّوْكَةِ﴾، یعنی "صاحب قدرت و سلاح" خوانده است. مسلمانان به وعده الهی باید با یکی از این دو گروه (عیر یا نفیر) درگیر میشدند و آنها ترجیح میدادند که با "عیر" طرف شوند که هم دارای مردان جنگی و سلاح زیادی نبود و هم اموال و ثروت زیادی همراه آنان بود؛ ولی خلاف میلِ آنان، لشکر قریش "نفیر" به مقابله با مسلمانان برخاست و خداوند مسلمانان را برتری و پیروزی بخشید[۵].
شوکت به معنای قدرت نظامی و تسلیحاتی که در دید دشمنان ایجاد رعب و وحشت کند، از صفات ضروری نیروهای نظامی است که در آیه ﴿وَإِذْ يَعِدُكُمُ اللَّهُ إِحْدَى الطَّائِفَتَيْنِ أَنَّهَا لَكُمْ وَتَوَدُّونَ أَنَّ غَيْرَ ذَاتِ الشَّوْكَةِ تَكُونُ لَكُمْ﴾[۶]. به آن اشاره شده و تلویحاً هراس مسلمانان به برخورد با "نفیر" قریش به دلیل شوکت آنها در آیه شریفه آمده است: ﴿تَوَدُّونَ أَنَّ غَيْرَ ذَاتِ الشَّوْكَةِ تَكُونُ لَكُمْ﴾[۷]
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۷۰.
- ↑ ابنفارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۲۲۹.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۱۵۱.
- ↑ «و (یاد کن) آنگاه را که خداوند به شما وعده میفرمود که (پیروزی بر) یکی از دو دسته از آن شما باشد و شما دوست میداشتید که آن دسته بیجنگافزار از آن شما گردد اما خداوند میخواست که حقّ را با کلمات خویش تحقّق بخشد و ریشه کافران را بر کند» سوره انفال، آیه ۷.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۱۹.
- ↑ «و (یاد کن) آنگاه را که خداوند به شما وعده میفرمود که (پیروزی بر) یکی از دو دسته از آن شما باشد و شما دوست میداشتید که آن دسته بیجنگافزار از آن شما گردد اما خداوند میخواست که حقّ را با کلمات خویش تحقّق بخشد و ریشه کافران را بر کند» سوره انفال، آیه ۷.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۷۵-۳۷۶.