ظبیان بن عماره تمیمی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:1379452.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|'''اصحاب امام علی، ج۲''']] | * [[پرونده:1379452.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|'''اصحاب امام علی، ج۲''']] | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۴۶
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
- ظبیان از اصحاب رسول خدا(ص) و به قولی از تابعین بود، و در زمرۀ شیعیان و اصحاب امیرالمؤمنین و از یاران امام حسن و امام حسین(ع) گردید.
- شیخ طوسی وی را از اصحاب امیرالمؤمنین(ع) به شمار آورده است[۱].
- ابن اثیر می‌گوید: بخاری او را از اصحاب رسول خدا(ص) به شمار آورده است و می‌گوید: وی از علی(ع) نیز حدیث روایت کرده است[۲].
- و به نقل نصر بن مزاحم، هنگامی که سپاهیان شام قبل از آغاز جنگ صفین، فرات را بر اهل عراق بستند، وی در حالی که در سن جوانی بود برای باز پس‌گیری فرات از خود رشادت و شجاعت قابل تحسینی نشان داد و اشعاری نیز در این زمینه سرود[۳].
- همو و دیگر مؤرخین نقل کرده‌اند: ظبیان در اولین برخورد مقدمه سپاه امیرالمؤمنین(ع) با قوای شام به سرکردگی ابی اعور سلمی حضور داشت و عبدالله بن منذر تنوخی از سرداران سپاه شام را به قتل رساند[۴].
- طبری می‌گوید: هنگامی که معاویه عبدالله حضرمی را برای اشاعه فتنه و خون‌ریزی روانه بصره کرد، امیرالمؤمنین(ع) گروهی را که ظبیان جزو آنها بود برای مقابله با آنها فرستاد و آنان، گروه ابن حضرمی را تار و مار کردند[۵].
- ظبیان در واقعه قیام مختار از فرماندهان او بود و سر عمر سعد را برای محمد حنفیه ارسال کرد [۶].
- از تاریخ وفات او اطلاعی در دست نیست.[۷]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ رجال طوسی، ص۴۶، ش۲.
- ↑ اسدالغابه، ج۳، ص۷۰.
- ↑ ر.ک: اسدالغابه، ج۳، ص۷۰.
- ↑ وقعة صفین، ص۱۷۲؛ تاریخ طبری، ج۴، ص۵۶۷؛ شرح ابن ابی الحدید، ج۳، ص۳۲۷.
- ↑ تاریخ طبری، ج۵، ص۱۱۲.
- ↑ تاریخ طبری، ج۶، ص۶۲.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۷۸۸-۷۸۹.