پرچم امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۵:۲۹

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن - امام مهدی در حدیث - امام مهدی در نهج البلاغه - امام مهدی در معارف دعا و زیارات - امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

در روایات آمده پرچم حضرت مهدی(ع) هنگام ظهور، همان پرچم پیامبر اکرم(ص) است.
امام صادق(ع) فرمود: "همراه او پرچم پیامبر اکرم(ص) است" ^[۱]. آن‏گاه آن حضرت در پاسخ شخصی که پرسید: "آیا نزد او است یا این‏که برای او آورده می‏‌شود؟ فرمود: بلکه جبرئیل آن را خواهد آورد". سپس فرمود: با آن پرچم، بر هیچ قوم ستمگری‏ نمی‌‏گذرد، مگر آن‏که خداوند سبحانه و تعالی آن‏ها را هلاک می‌‏سازد^[۲]. شبیه همین روایت از امام سجاد(ع) نیز نقل شده است^[۳]. اهمیت این امر، به قدری است که در غیبت نعمانی بابی تدوین شده است با این عنوان که پرچم پیامبر(ص) بعد از جنگ جمل، باز نخواهد شد؛ مگر به دست قائم(ع)^[۴].
امام صادق(ع) درباره آن پرچم به ابو بصیر فرمود: "ای ابا محمد! به خدا سوگند! آن پرچم نه از پنبه است و نه از کتان و نه از ابریشم و نه از حریر. سپس در پاسخ از جنس آن، فرمود: از ورق "برگ" بهشتی است.
رسول خدا(ص) روز بدر، آن را برافراشت و بعد، آن را در هم پیچید و به علی(ع) داد.
همچنان نزد علی(ع) بود، تا هنگامی که روز بصره فرارسید، آن را برافراشت. و خداوند سبحانه و تعالی پیروزی را نصیب او ساخت. سپس آن حضرت آن را در هم پیچید و آن این‏جا نزد ما است.
هیچ کس آن را نخواهد گشود، تا آن گاه که قائم(ع) قیام کند و چون او قیام نمود، آن را برخواهد افراشت^[۵]. و از امام علی(ع) روایت شده است: آن‏گاه که مهدی پرچم خویش را به اهتزاز درآورد، بین مشرق و مغرب برای او روشن خواهد شد^[۶]^[۷].

پرچم امام مهدی در فرهنگنامه آخرالزمان

امام صادق(ع) فرمود: کسی پرچم رسول خدا(ص) را پس از رحلت ایشان باز نکرد مگر امیرالمؤمنین(ع) در روز جنگ جمل و آن پرچم را جبرئیل در روز جنگ بدر برای پیامبر(ص) آورد و به واسطه آن خداوند در جنگ جمل به امیرالمؤمنین و یارانش فتح و نصرت بخشید و علی(ع) آن را پیچید و دیگر کسی آن را نخواهد گشود. به خدا قسم آن پرچم از پنبه و کتان و ابریشم و حریر نیست، بلکه از برگ‌های بهشت است و پس از امیرالمؤمنین(ع) حضرت قائم(ع) آن را در روز قیام خود برافراشته می‌سازد. اما زمانی که پرچم را باز می‌کند اهل شرق و غرب بدان نفرین خواهند کرد. ترس از جلو و عقب و چپ و راست آن پرچم تا فاصله یک ماه راه گسترده است (یعنی دشمنان از فاصله یک ماه راه از اطراف آن لشکر فرار می‌کنند)^[۸].

امام صادق(ع) می‌فرماید: زمانی که پرچم حق (به دست حضرت مهدی(ع)) ظاهر شود، ساکنان شرق و غرب عالم آن را نفرین خواهند کرد، زیرا پیش از قیام آن حضرت مردم از کسانی که با خاندان رسول خدا نسبت دارند کارهای ناشایست دیده‌اند^[۹]. نوف بکالی روایت می‌کند: روی پرچمی که حضرت مهدی(ع) با آن قیام می‌کند نوشته شده است «البیعة لله» بیعت (در این روز) مخصوص خداست (یعنی در این روز دیگر هیچ طاغوتی باقی نخواهد ماند که برای خود از مردم پیمان بستاند و حکومت در سراسر جهان مخصوص الله است)^[۱۰].

ارطاة روایت می‌کند: اولین پرچمی که حضرت مهدی(ع) برای جنگ علم می‌کند، پرچمی است که به سوی ترک‌ها می‌فرستد و آنان را شکست می‌دهد و غنیمت‌ها و اسرای آنان را می‌گیرد و سپس به سوی شام حرکت می‌کند و آنجا را نیز فتح می‌کند... ^[۱۱]. امام صادق(ع) می‌فرماید: می‌بینم روزی را که حضرت قائم(ع) در پشت شهر نجف (کوفه) آمده و زره سفیدی که از رسول خدا(ص) به ایشان رسیده به تن می‌کند و سپس آن را بر قامت خود حرکت می‌دهد و بر بدن ایشان استوار می‌آید و روی آن جامه‌ای سبز رنگ می‌پوشد و بر اسبی سیاه و سفید سوار می‌شود که میان دو چشم آن لکه‌ای سفید رنگ است. سپس پرچم رسول خدا(ص) را می‌گشاید و آن پرچم، چوبه‌اش از ستون‌های عرش الهی است و مابقی آن از نصرت و یاری الهی است؛ اگر با آن پرچم به چیزی اشاره کند، بی‌گمان نابود خواهد شد. راوی سؤال کرد، آیا آن پرچم نزد شما پنهان است یا اینکه آن را خواهند آورد؟ حضرت فرمود جبرئیل آن را خواهد آورد و زمانی که آن پرچم را می‌گشاید، تمام مؤمنین قلب‌هایشان چون پاره‌های آهن نیرومند و سخت خواهد شد، و نیروی چهل مرد را خواهند داشت و مؤمنینی که از دنیا رفته‌اند، جملگی از این رخداد خوشحال می‌شوند و در قبرهایشان به زیارت یکدیگر خواهند رفت... ^[۱۲].

امام باقر(ع) فرمود: زمانی که حضرت قائم(ع) ظهور کند پرچم رسول خدا و انگشتر سلیمان و سنگ موسی و عصای او به همراهش خواهد بود... ^[۱۳]. یکی از پرچم‌داران حضرت مهدی(ع) مردی است به نام شعیب بن صالح. او جوانی است نیرومند و یکی از قیام‌کنندگان در آخرالزمان می‌باشد^[۱۴]. امام جواد(ع) در حدیثی طولانی فرمود: حضرت قائم(ع) پرچمی دارد که هرگاه زمان قیام او فرارسد، آن پرچم به اذن الهی باز می‌شود و به سخن آمده و می‌گوید: ای ولی خدا! قیام کن و دشمنان خدا را به قتل برسان^[۱۵]^[۱۶].

پرسش‌های وابسته

مدخل‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

↑ " مَعَهُ‏ رَايَةُ رَسُولِ‏ اللَّهِ‏ ‏‏‏‏‏(ص)‏‏"
↑ " بَلْ‏ يُؤْتَى‏ بِهَا يَأْتِيهِ‏ بِهَا جَبْرَئِيلُ‏ (ع)‏‏‏‏‏‏‏"، نعمانی، الغیبة، ص ۳۰۹، ح ۴؛ و ر. ک: کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۷۲، ح ۲۳
↑ ر. ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۳۵، ح ۳
↑ نعمانی، الغیبة، ص ۳۰۷
↑ " يَا أَبَا مُحَمَّدٍ مَا هِيَ‏ وَ اللَّهِ‏ قُطْنٌ‏ وَ لَا كَتَّانٌ‏ وَ لَا خَزٌّ وَ لَا حَرِيرٌ قُلْتُ مِنْ أَيِّ شَيْ‏ءٍ قَالَ مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ نَشَرَهَا رَسُولُ اللَّهِ (ص) يَوْمَ بَدْرٍ ثُمَّ لَفَّهَا وَ دَفَعَهَا إِلَى عَلِيٍّ (ع)فَفَتَحَ اللَّهُ عَلَيْه‏ ثُمَّ لَفَّهَا وَ هِيَ عِنْدَنَا هُنَاكَ لَا يَنْشُرُهَا أَحَدٌ حَتَّى يَقُومَ الْقَائِمُ فَإِذَا قَامَ نَشَرَهَا ‏ ‏‏‏‏‏‏‏"، نعمانی، الغیبة، ص ۳۰۷، ح ۲
↑ " إِذَا هَزَّ رَايَتَهُ‏ أَضَاءَ لَهَا مَا بَيْنَ‏ الْمَشْرِقِ‏ وَ الْمَغْرِب‏ ‏ ‏‏‏‏‏‏‏"، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۵۳، ح ۱۷
↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۱۳۵ - ۱۳۶.
↑ غیبت نعمانی: ص ۳۰۷.
↑ غیبت نعمانی: ص ۲۹۹ و سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۱۴۳.
↑ ملاحم: ص ۶۸ و ۷۳.
↑ ملاحم: ص ۷۲.
↑ غیبت نعمانی: ص ۳۱۰.
↑ غیبت نعمانی: ص ۲۳۸.
↑ ر.ک: شعیب بن صالح.
↑ بحارالأنوار: ج ۵۲، ص ۳۱۰.
↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۱۷۰.

[1] " مَعَهُ‏ رَايَةُ رَسُولِ‏ اللَّهِ‏ ‏‏‏‏‏(ص)‏‏"

[2] " بَلْ‏ يُؤْتَى‏ بِهَا يَأْتِيهِ‏ بِهَا جَبْرَئِيلُ‏ (ع)‏‏‏‏‏‏‏"، نعمانی، الغیبة، ص ۳۰۹، ح ۴؛ و ر. ک: کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۷۲، ح ۲۳

[3] ر. ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۳۵، ح ۳

[4] نعمانی، الغیبة، ص ۳۰۷

[5] " يَا أَبَا مُحَمَّدٍ مَا هِيَ‏ وَ اللَّهِ‏ قُطْنٌ‏ وَ لَا كَتَّانٌ‏ وَ لَا خَزٌّ وَ لَا حَرِيرٌ قُلْتُ مِنْ أَيِّ شَيْ‏ءٍ قَالَ مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ نَشَرَهَا رَسُولُ اللَّهِ (ص) يَوْمَ بَدْرٍ ثُمَّ لَفَّهَا وَ دَفَعَهَا إِلَى عَلِيٍّ (ع)فَفَتَحَ اللَّهُ عَلَيْه‏ ثُمَّ لَفَّهَا وَ هِيَ عِنْدَنَا هُنَاكَ لَا يَنْشُرُهَا أَحَدٌ حَتَّى يَقُومَ الْقَائِمُ فَإِذَا قَامَ نَشَرَهَا ‏ ‏‏‏‏‏‏‏"، نعمانی، الغیبة، ص ۳۰۷، ح ۲

[6] " إِذَا هَزَّ رَايَتَهُ‏ أَضَاءَ لَهَا مَا بَيْنَ‏ الْمَشْرِقِ‏ وَ الْمَغْرِب‏ ‏ ‏‏‏‏‏‏‏"، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۵۳، ح ۱۷

[7] سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۱۳۵ - ۱۳۶.

[8] غیبت نعمانی: ص ۳۰۷.

[9] غیبت نعمانی: ص ۲۹۹ و سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۱۴۳.

[10] ملاحم: ص ۶۸ و ۷۳.

[11] ملاحم: ص ۷۲.

[12] غیبت نعمانی: ص ۳۱۰.

[13] غیبت نعمانی: ص ۲۳۸.

[14] ر.ک: شعیب بن صالح.

[15] بحارالأنوار: ج ۵۲، ص ۳۱۰.

[16] حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۱۷۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

@@ خط ۴۷: / خط ۴۷: @@
 {{:فرهنگنامه مهدویت (نمایه)}}
-==منابع==
+== منابع ==
 {{منابع}}
 * [[پرونده:134491.jpg|22px]] [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مهدویت''']].