عمانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-== پانویس == {{پانویس}} {{ +== پانویس == {{پانویس}} {{))
خط ۱۵: خط ۱۵:
== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{امام مهدی}}
{{امام مهدی}}



نسخهٔ ‏۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۱۵

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • "حسن بن علی بن عقیل عمّانی" نخستین کسی بود که رهبری و مرجعیت دینی در دوران غیبت طولانی امام مهدی (ع) را به دست گرفت. سید محمد مهدی بحر العلوم درباره شخصیت بزرگ علمی او می‌نویسد: "او نخستین کسی است که فقه را دسته‌بندی و تهذیب کرد و در راه استنباط‍‌ احکام شرعی از ادله تفصیلی آن، دست به تلاش و اجتهاد زد و در آغاز غیبت کبری، راه را برای تحقیق و تفحص از اصول و فروع و گسترش بخشیدن به آن و بنیاد پایه‌های آن گشود... علما و بزرگان فقه و فقاهت، به‌ویژه دو شخصیت گرانقدر علم و فقه، علامه حلی و محقق حلی و علمای پس از آن دو بزرگوار، به فرمایشات مرحوم "عمانی" و فتواهای او و ثبت و نقل آن‌ها سخت بها می‌دادند"[۱]. فقیه بزرگوار مرحوم "عمانی" از نظر علما و فقهای بزرگ، مقام و منزلت بسیار والایی دارد و دانشمندان پیشین، همچون مرحوم مفید و طوسی او را ستوده‌اند. او در موضوع امامت، کتابی به نام "الکر و الفر" نگاشت و در فقه، کتابی تحت عنوان "المتمسک بحبل آل الرسول" به رشته تحریر درآورد[۲]. تاریخ ولادت آن فقیه بزرگ در دست نیست، اما به نظر می‌رسد، سال‌هایی پیش از مرحوم مفید زیسته و رحلت کرده است، چرا که او از نظر زمان، پیش از "ابن جنید" بوده و می‌دانیم که "ابن جنید" از اساتید مرحوم مفید بوده است[۳]. به‌هرحال، رهبری فکری و مرجعیت دینی، شکل خاص خویش را گرفت و حلقه‌های درسی در بغداد تشکیل شد و سال‌ها سپری شد و "ستاره مفید" در بغداد درخشیدن آغاز کرد و حوزه علمیه را پی ریخت[۴][۵].

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

  1. فوائد الرجالیه، معروف به رجال بحر العلوم، ج ۱، ص ۲۲۰.
  2. قزوینی، سید محمد کاظم، امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور، ص ۳۵۳.
  3. رجال بحر العلوم، ج ۲، ص ۲۲۰.
  4. قزوینی، سید محمد کاظم، امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور، ص ۳۵۴.
  5. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۰۷.