امام مهدی چند غیبت داشته‌اند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

{{یادآوری پاسخ}}

{{پاسخ پرسش  

::::::آیت‌الله '''[[سید منذر حکیم]]'''، در مقاله ''«[[غیبت حضرت مهدی (مقاله)|غیبت حضرت مهدی]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«شرایط [[سیاسی]] بسیار سخت دوران [[امام هادی|امام دهم]] و [[امام عسکری| امام یازدهم]]{{عم}}، [[غیبت]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} را امری [[واجب]] ساخته بود. بنابراین، اصل [[غیبت]] [[امام مهدی|امام عصر]]{{ع}}، [[سرنوشت]] حتمی [[حضرت]] بود. از سوی دیگر، [[غیبت]] ناگهانی [[حضرت مهدی]] {{ع}} پس از دو قرن و نیم حضور مستمر [[امامان]]{{عم}} در میان [[مردم]]، [[امامت]] و ارکان مردمی آن را با آسیبی جدی روبه رو می‌ساخت، زیرا [[مردم]] به ارتباط نزدیک با پیشوای خود خو کرده بودند.[[غیبت]] مطلق و ناگهانی [[امام مهدی|امام عصر]]{{ع}} حتی می‌توانست [[اسلام]] را به خطر افکند و [[مسلمانان]] را در پریشانی و پراکندگی فرو برد. این امر، علت منطقی دو مرحله‌ای شدن [[غیبت]] است؛ در [[غیبت]] نخست که هفتاد سال به درازا کشید، [[مردم]] با [[غیبت]] [[امام]] انس گرفتند و زندگی خود را با آن تطبیق دادند. در این مرحله، [[امام مهدی|امام عصر]]{{ع}} به وسیله [[نایبان خاص]] خود با [[مردم]] ارتباط برقرار کرد. این [[نایبان]] ضمن پاسخ به مسائل و پرسش‌های [[مؤمنان]]، آنان را برای روی آوردن به [[فقهای جامع الشرایط]] [[تربیت]] کردند و زمینه‌های ورود به دوران [[غیبت کبرا]] را فراهم آوردند۔ بنابراین آنچه میان دو [[غیبت]] تفاوت ایجاد کرد، یکی طولانی بودن [[غیبت]] دوم است و دیگری، عدم تعيين [[نایبان خاص]] در دوران[[غیبت کبرا]]؛ پس [[غیبت]] با حضور غیر رسمی در اجتماع منافات ندارد. بر این اساس، [[عصر غیبت]]، دوران [[ناپیدا]] بودن نام نشان رسمی [[امام]]{{ع}} است، نه عدم حضور وی در میان [[مردم]]؛ به عبارت دیگر، این [[غیبت]]، [[غيبت]] عنوان است نه[[غیبت]] شخص.<ref> همان، ص ۳۱-۴۳ </ref>. [[غیبت صغرا]] از هشتم [[ربیع]] الاول سال ۲۶۰ هجری قمری شروع شد و در سال ۳۲۹ قمری پایان یافت.[[غیبت کبرا]] با [[وفات]] چهارمین سفیر خاص [[امام]]{{ع}} آغاز شد و اکنون نیز ادامه دارد. [[روایات]] [[نقل]] شده از [[پیامبر]]{{صل}} نشان می‌دهد، آن [[حضرت]] به اصل [[غیبت]] [[امام مهدی|امام عصر]]{{ع}} توجه داشته است؛ در حالی که [[روایات]] [[جانشینان]] [[معصوم]] وی از دو نوع [[غیبت]] کوتاه و طولانی پرده برداشته، به علل گوناگون [[غیبت]] طولانی توجه کرده‌اند. <ref> ر.ک: [[لطف الله صافی گلپایگانی|صافی گلپایگانی، لطف الله]]، منتخب الأثر في الأمام الثاني عشراعي في مخ الأثر في الأمام الثاني عشر {{ع}}، فصل دوم، باب های ۲۶، ۲۹، ۳۲ ، ۳۳ ۳۸ و ۴۷؛ فصل نهم، باب او فصل دهم، باب ۵ </ref>[[حضرت مهدی]] {{ع}} در [[غیبت صغرا]] برای [[غیبت کبرا]] [[زمینه سازی]] کرد و با تذكرها و هشدارهای خویش در جهت [[تربیت]] [[شیعیان]] و [[آماده سازی]] آنان برای حل مشکلات خویش در دوران [[غیبت کبرا]] گام برداشت. بنابراین، اصل‌های مهم حفظ واپسین ذخيره [[خدا]] برای [[اصلاح]] جهانی و جدا نشدن [[مردم]] از [[معارف دینی]] و علمای الهی پایدار ماندند. [[امام مهدی|امام عصر]]{{ع}} در دوران [[غیبت کبرا]] نیز زمینه‌های ورود به [[دوران ظهور]] قيام جهانی را فراهم می‌آورد»<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[غیبت حضرت مهدی (مقاله)|غیبت حضرت مهدی]]، ص۱۶۱ - ۱۶۲.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

حجت الاسلام و المسلمین دکتر [[حبیب‌الله طاهری]] در کتاب ''«[[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]»'' در این‌باره گفته‌است:

:::::*«چنانکه از [[روایات]] بر می‌آید و عملاً واقع شده [[دوست]] و [[دشمن]] به آن [[آگاهی]] دارند، برای آن [[حضرت]] دو [[غیبت]] است که یکی طولانی‌تر از دیگری است به نام‌های: [[غیب صغری]] و [[غیبت کبری]].  

{{پاسخ پرسش  

::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید جعفر موسوی‌نسب]]'''، در کتاب ''«[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«در مورد [[غیبت]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} در [[روایات]] [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} و [[اهل بیت]] {{ع}} سخنان فراوانی آمده است چنان‌که فرموده‌اند که ناگزیر برای [[حضرت]] غیبتی است بس طولانی که بسیاری از [[مردم]] در وجود آن [[حضرت]] [[تردید]] می‌کنند.

{{پایان جمع شدن}}

{{پاسخ پرسش  

::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«همزمان با مطرح شدن اصل [[غیبت]] برای [[حضرت مهدی]] {{ع}} از طرف [[معصومین]] {{عم}} در روایاتی [[غیبت حضرت مهدی]] {{ع}} به دو بخش کوتاه و دراز تقسیم می‌شود<ref>اگرچه امروزه از این دو غیبت با نام‌های" غیبت صغرا" و" غیبت کبرا" یاد می‌شود، اما در بیان اندیشوران شیعه از آن با عنوان‌هایی چون" غیبت قصری" و" غیبت طولی" و مانند آن نیز یاد شده است. ر.ک: شیخ مفید، الارشاد، ج ۲، ص ۳۳۹.</ref>. که هر یک دارای ویژگی‌های خاصی است.

{{پایان جمع شدن}}

{{پاسخ پرسش  

::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[عباس رحیمی]]'''، در کتاب ''«[[امید فردا (کتاب)|امید فردا]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«[[حضرت مهدی]] {{ع}} به دو گونه از دیده‌ها پنهان شده که به [[غیبت صغری]] و [[غیبت کبری]] مشهور است. آن [[حضرت]] پس از تولد، از انظار پنهان شد و تنها بعضی [[یاران خاص]] آن [[حضرت]] از مکان‌ زندگی او خبر داشتند در [[زمان غیبت صغری]]، افرادی به عنوان [[نائب]] و [[وکیل]]، واسطه بین او و [[مردم]] بودند و [[مردم]] از طریق آنان، به [[حضرت مهدی]] {{ع}} دسترسی داشتند. این مدت، ۶۹ سال طول کشید و آن را [[غیبت صغری]] می‌نامند. پس از فوت آخرین [[نائب]] آن [[حضرت]]، [[علی بن محمد سمری]]، [[[[غیبت کبری]]] آغاز گردید که هنوز ادامه دارد و تا [[ظهور]] آن [[حضرت]] نیز ادامه خواهد داشت و مدت آن را جز [[خدا]] کسی نمی‌داند. امیدواریم آن [[حضرت]] به زودی [[ظهور]] کند»<ref>[[عباس رحیمی|رحیمی، عباس]]، [[امید فردا (کتاب)|امید فردا]]، ص۱۹.</ref>.

{{پایان جمع شدن}}

{{پاسخ پرسش  

::::::حجت الاسلام والمسلمین '''[[بهروز محمدی منفرد]]''' در کتاب ''«[[چلچراغ حکمت ج۱۰ (کتاب)|مهدویت]]»'' (ج۱۰ ''«[[چلچراغ حکمت ج۱۰ (کتاب)|چلچراغ حکمت]]»''؛ برگرفته از آثار [[شهید مطهری]]) در این‌باره گفته‌ است:

::::::«غایب شدن [[امام مهدی]]{{ع}} از نظرها به دو مرحله تقسیم می‌شود: مرحله کوتاه مدت ([[غیبت صغرا]]) و مرحلۀ دراز مدت ([[غیبت کبرا]]).

{{پایان جمع شدن}}

{{پاسخ پرسش  

::::::آقای دکتر '''[[ابراهیم شفیعی سروستانی]]'''، در کتاب ''«[[پرسش از موعود (کتاب)|پرسش از موعود]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«در [[روایات]] ما به طور مکرر از دو [[غیبت امام مهدی]] {{ع}} سخن به میان آمده و از سال‌ها پیش از تولد آن [[حضرت]]، بر این موضوع تصریح شده است که ایشان دو [[غیبت]] خواهد داشت که هر یک با دیگری متفاوت است.

{{پاسخ پرسش  

::::::نویسندگان کتاب ''«[[آفتاب مهر ج۱ (کتاب)|آفتاب مهر]]»'' در این‌باره گفته‌اند:

::::::«رخداد‌ها و پدیده‌های [[اجتماعی]]، نیازمند مقدمه و [[آماده‌سازی]] است و باید شرایط را به گونه‌ای فراهم کرد که قابل [[تحمل]] و پذیرش عموم [[مردم]] شود. پدیده [[غیبت]] نیز در همین راستا قابل بررسی است. شیعیانی که در دوران گذشته هرگاه می‌خواستند [[امام]] خود را [[ملاقات]] کنند، محضر او شرفیاب شده و از وجودش بهره می‌بردند، اینک [[امام]] و مقتدای خود را در پس پرده [[غیبت]] می‌بینند. این حادثه، بدون [[زمینه‌سازی]]، مشکل و غیره منتظره بود؛ از این رو [[امامان]] قبلی آرام آرام، [[شیعیان]] را با این پدیده آشنا کردند.  

{{پاسخ پرسش  

::::::نویسندگان کتاب ''«[[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]»'' در این باره گفته‌اند:

::::::«[[غیبت امام مهدی]]{{ع}} امری لازم و ضروری بود؛ ولی از آنجا که همه اقدام‌های [[پیشوایان]] ما، در راستای تقویت پایه‌های [[ایمان]] [[مردم]] بود و [[بیم]] آن بود که [[غیبت]] آخرین [[حجّت الهی]]، آسیب‌های جدّی به [[دیانت]] [[مسلمین]] وارد آورد، دوران [[غیبت]] با [[برنامه‌ریزی]] دقیق، آغاز شده و ادامه پیدا یافت.