ویژگی یاران خاص امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:::::#'''[[روحیه جهاد]] و [[روحیه مبارزه|مبارزه]]:''' در [[فرهنگ]] [[قرآن]]، بارها این [[سنت]] الهی گوش زد شده است که یکی از عوامل [[نزول]] [[نصرت الهی]]، [[جهاد]] و [[مبارزه]] با [[ستمگران]] است. [[قرآن]] می‌فرماید: {{متن قرآن|قَاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَيُخْزِهِمْ وَيَنصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَيَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُّؤْمِنِينَ}}<ref>  با آنان پیکار کنید تا خداوند آنها را به دست شما عذاب کند و خوارشان گرداند و شما را بر آنان پیروزی دهد و دل‌های گروهی مؤمن را خنک گرداند؛ سوره توبه، آیه: ۱۴.</ref> و نیز می‌فرماید: {{متن قرآن|وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ}}<ref> و راه‌های خویش را به آنان که در (راه) ما بکوشند می‌نماییم و بی‌گمان خداوند با نیکوکاران است؛ سوره عنکبوت، آیه: ۶۹.</ref>. به سبب این همه تأکیدات است که در مسئلۀ [[ظهور امام زمان]]{{ع}}، روحیۀ جهادی یکی از صفات انصار حضرت معرفی شده است؛ برای نمونه، یکی از [[آیات مهدوی]] که دربارۀ [[انصار المهدی]] است، این [[آیۀ شریفه]] است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلاَ يَخَافُونَ لَوْمَةَ لائِمٍ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاء وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ}}<ref>  ای مؤمنان! هر کس از دینش برگردد خداوند به زودی گروهی را می‌آورد که دوستشان می‌دارد و دوستش می‌دارند؛ در برابر مؤمنان خاکسار و در برابر کافران دشوارند، در راه خداوند جهاد می‌کنند و از سرزنش سرزنشگری نمی‌هراسند؛ این بخشش خداوند است که به هر کس بخواهد ارزانی می‌دارد و خداوند نعمت‌گستری داناست؛ سوره مائده، آیه: ۵۴.</ref>. در این [[آیه]]، صفاتی برای [[یاران]] حضرت شمرده شده که از جملۀ آن‌ها [[جهاد]] و [[مبارزه]] است؛ از این رو، همۀ کسانی که مشتاق حضور در [[لشکر]] [[امام مهدی|امام]]{{ع}} هستند، باید به این صفت مزین شوند.

:::::#'''[[اصلاح گری]] در [[جامعه]]:''' کسانی که آرزوی همراهی با [[مصلح]] کل و جهانی دارند، باید خود نیز از روحیۀ اصلاح‌گری در [[جامعه]] برخوردار باشند. تجلی عینیِ این روحیه در [[جامعه]]، [[امر به معروف و نهی از منکر]] است. [[امر به معروف]]، نشانۀ [[عشق]] [[انسان]] به [[مردم]] است؛ نشانۀ [[تعهد]] و سوز و علاقۀ [[انسان]] به [[سلامتی]] [[جامعه]] است؛ نشانۀ [[فطرت]] بیدار است. [[امر به معروف و نهی از منکر]]، نوعی انضباط اجتماعی است؛ یعنی محدود کردن تمایلات اشخاص در برابر [[مصالح]] [[جامعه]]. در واقع، نوعی کنترل افراد لاابالی است. [[امر به معروف و نهی از منکر]]، نشانۀ رشد است. [[حضرت لوط]]{{ع}} در برابر گروه [[گناه]] کار پرسید: "آیا در میان شما یک نفر رشید هست تا مانع این کار شما شود؟ آری! اگر ما از درون، مراقب خود باشیم و [[مردم]] از بیرون، مراقب ما باشند و در رأس، نظامی‌ [[سیاسی]] و حکومتی مشوق خوبی‌ها و مانع بدی‌ها باشد، [[بهترین]] [[امت]] خواهیم بود؛ چنان که [[قرآن]] می‌فرماید: {{متن قرآن|كُنتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَوْ آمَنَ أَهْلُ الْكِتَابِ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُم مِّنْهُمُ الْمُؤْمِنُونَ وَأَكْثَرُهُمُ الْفَاسِقُونَ }}<ref> شما بهترین گروهی بوده‌اید که (به عنوان سرمشق) برای مردم پدیدار شده‌اید؛ به کار پسندیده فرمان می‌دهید و از (کار) ناپسند باز می‌دارید و به خداوند ایمان دارید و اهل کتاب اگر ایمان می‌آوردند برای آنان بهتر بود؛ برخی از آنها مؤمن امّا بسیاری از آنان نافرمانند؛ سوره آل عمران، آیه: ۱۱۰.</ref>. [[منتظر]] حقیقی و مشتاق [[ظهور]] که خواستار فراگیری [[توحید]] در [[جهان]] است، باید بداند که [[عزت]] یافتن کلمۀ [[توحید]]، به [[امر به معروف و نهی از منکر]] است. [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} فرمود: "کلمه {{عربی|" لَا إِلَهَ‏ إِلَّا اللَّهُ‏ ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}} [[عذاب الهی]] را از [[انسان]] دور می‌کند؛ به شرط آن که این کلمه مبارک مورد تحقیر و استخفاف قرار نگیرد. مردی از [[پیامبر]]{{صل}} پرسید: چگونه ممکن است کلمه [[توحید]] مورد استخفاف قرار گیرد؟فرمود: اگر [[گناهان]] علنی انجام گیرد و کسی [[گناه]] کار را [[نهی]] نکند و او را تغییر ندهد، به [[توحید]] اهانت شده است<ref>محمد محمدی ری شهری، میزان الحکمه، ج۶، ص۲۶۶.</ref>. اگر [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: "[[آمران به معروف]]، خلیفۀ [[خدا]] در زمینند"<ref>میرزاحسین نوری، مستدرک الوسائل، ج ۱۲، ص۱۷۹.</ref> و اگر [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} بیان کرد: "[[امر به معروف و نهی از منکر]]، دو خلق از [[اخلاق]] الهی است که هر کس این دو فریضه را [[یاری]] کند، [[خداوند]] به او [[عزت]] می‌دهد"<ref>شیخ صدوق، الخصال، ج ۱، ص۴۲.</ref>، قطعاً آن هایی که در سایۀ [[ولایت]] مهدوی، [[فرمانروایان]] [[زمین]] شده و بدین صورت [[عزت]] می‌یابند، باید با [[امر و نهی]]، چه در [[عصر ظهور]] و چه در زمانۀ [[غیبت]] نیز با بهره‌گیری از این دو ابزار، به [[اصلاح]] [[جامعه]] بپردازند. از همین روست که [[امام مهدی|امام زمان]] در آغاز [[قیام]] جهانی خویش و در عهدنامه‌ای که با [[کارگزاران]] خویش می‌بندد، یکی از مفاد [[عهد]] [[نامه]] را [[التزام]] به [[امر به معروف و نهی از منکر]] قرار داده و می‌فرماید:{{عربی|" أُبَايِعُكُمْ عَلَى أَن‏ ... تَأْمُرُونَ‏ بِالْمَعْرُوفِ‏ وَ تَنْهَوْنَ‏ عَنِ‏ الْمُنْكَرِ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}<ref>علی یزدی حائری، الزام الناصب، ج۲، ص۱۶۸.</ref>»<ref>[[محسن قرائتی|قرائتی، محسن]]، [[شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم (کتاب)|شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم]]، ص ۷۳ - ۹۲.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

::::::این موضوع، ارجمندی [[جایگاه]] [[زن]] و بلندای رشد و [[تکامل]] او را روشن می‌‏کند. اثر تربیتی این موضوع مهم، در [[جامعه]] کنونی- که [[جامعه]] [[منتظر]] است- می‌‏تواند خودآیی زنان و بازشناسی توان رشد و بازیابی شخصیت آنان باشد.

::::::برای شرکت در آن دگرگونی و [[انقلاب]] بزرگ و جهانی، زنان از هم اکنون باید با معیارهای دقیق اسلامی و [[اخلاقی]]، شخصیت خود را بسازند و در بعد [[علم]] و عمل [[تکامل]] یابند، و بدانند که هم‏اکنون و در آینده، مسؤولیت‌‏های بزرگی بر عهده دارند و در آینده نقش‏های اصولی‌‏تری را به‏ انجام خواهند رساند. پس ناگزیر از هم اکنون به [[شناخت]] دقیق و درست [[اسلام]] بپردازند و در [[تربیت]] خویش بکوشند، تا [[پیش از ظهور]]، در [[جامعه]] زنان [[منتظر]] قرار گیرند، و در [[دوران ظهور]] [[شایستگی]] شرکت در آن حرکت بزرگ و کمک رساندن به [[داعی]] [[حق]] را داشته باشند<ref>  محمد حکیمی، عصر زندگی، ص ۵۷- ۷۶( با تصرف).</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص ۴۹۳ -۴۹۶.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

::::::'''آنها رکن‌ها و پایه‌های خلل‌ناپذیر و پشتیبان محکمند:''' [[امام صادق]] {{ع}} در [[تفسیر]] [[آیه]] ۸۰، سوره هود، که در آن آمده، [[حضرت لوط]]{{ع}} به [[قوم]] سرکش و تبهکار خود گفت: {{متن قرآن|لَوْ أَنَّ لِي بِكُمْ قُوَّةً أَوْ آوِي إِلَى رُكْنٍ شَدِيدٍ}}؛ <ref>(افسوس) ای کاش در برابر شما قدرتی داشتم یا تکیه‌گاه و پشتیبان محکمی در اختیار من بود (آن‌گاه می‌دانستم که با شما پست‌فطرتان چه کنم).</ref> فرمود: "منظور از [[قوة]]، همان [[قائم]] {{ع}} است و منظور از [[رکن شدید]] (پشتیبان محکم) ۳۱۳ نفر از یارانش هستند"<ref>تفسیر برهان، ج ۲، ص ۲۲۸،؛ اثبات الهداة، ج ۷، ص ۱۰۰.</ref>. آری، [[حضرت لوط]]{{ع}} [[آرزو]] می‌کند که ای کاش مردانی مصمم، با [[قدرت]] روحی و جسمی کافی و هم‌پیمان‌های نیرومند همانند ۳۱۳ نفر مردانی که هسته مرکزی [[حکومت]] جهانی [[حضرت مهدی]] {{ع}} را تشکیل می‌دهند، در [[اختیار]] داشت تا [[قیام]] کند و با تکیه بر [[قدرت]]، با [[فساد]] و [[انحراف]] [[مبارزه]] نماید. و طبق روایتی می‌خوانیم آنها همچون [[پاره‌های آهن]]، محکم استوار هستند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۳.</ref>.

::::::'''دست [[خدا]] بالای سر [[امام]]{{ع}} و یارانش:''' از آنجا که این مردان آزاده، به [[راستی]] به [[امام]] [[قائم]] {{ع}} می‌پیوندند تا در راه او هرگونه جانبازی لازم را بنمایند، [[خداوند]] نیز یار و یاور آنهاست و با نیروهای غیبی‌اش آنها را کمک می‌کند. چنان‌که [[قرآن]] می‌فرماید: {{متن قرآن|إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ}}<ref>اگر خدا را یاری کنید، خداوند شما را یاری می‌کند و گام‌های شما را استوار می‌دارد؛ سوره محمد {{صل}}، آیه ۷.</ref>. [[امام سجاد]] فرمود: "گویا [[صاحب]] شما (حضرت [[قائم]] {{ع}}) را می‌بینم که همراه‌ سیصد و اندی نفر در [[پشت کوفه]] به [[نجف]] مشرف شده، [[جبرئیل]] در طرف راست و [[میکائیل]] در طرف چپ و [[اسرافیل]] در پیش روی او است، [[پرچم]] [[پیامبر]] {{صل}} را برافراشته و آن [[پرچم]] را به جانب هیچ گروهی از [[مخالفان]] متمایل نکند، مگر اینکه [[خداوند]] آنان را به [[هلاکت]] می‌رساند"<ref>اثبات الهداة، ج ۷، ص ۱۱۳.</ref>. نیز در ضمن روایتی [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} فرمود: "هنگام [[خروج]] [[قائم]] {{ع}} منادی [[خدا]] از [[آسمان]] فریاد می‌زند: ای [[مردم]]! مدت [[ستمگران]] تمام شد و کار به دست [[بهترین]] [[امت محمد]]{{صل}} افتاد، روانه [[مکه]] شوید"<ref>اثبات الهداة، ج ۷، ص ۱۱۳.</ref>. به این ترتیب می‌بینیم دست [[خدا]] همراه [[مهدی]]{{ع}} و یارانش است، در این صورت [[پیروزی]] آنها حتمی است. از طرفی در [[روایات]] می‌خوانیم: [[خداوند]] [[خروج]] [[قائم]] {{ع}} را در یک شب سامان می‌بخشد<ref>اثبات الهداة، ج ۷، ص ۱۱۴؛ {{عربی|" يُصْلِحُ اللَّهُ أَمْرَهُ فِي لَيْلَةٍ "}}.</ref>. به هر حال طبق مضمون فرموده [[امام باقر]]{{ع}}، این [[انقلاب]] نیاز به [[یاران]] قهرمان و رشید دارد، و باید در این راه خون‌ها ریخته شود و عرق‌ها در [[بدن]] جاری گردد<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۵۸.</ref>. یارانی که [[شایسته]] اطراف امامی باشند که [[پرچم]] [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} را به دست گرفته و اسلحه‌های [[پیامبر]] {{صل}} را با خود حمل می‌کنند و پیراهن خونی شده‌ای را که [[پیامبر]] {{صل}} در [[جنگ احد]] در تن داشت، به تن دارد.<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۴۲؛ ۳۰۱.</ref>»<ref>[[ محمد محمدی اشتهاردی|محمدی اشتهاردی، محمد]]، [[حضرت مهدی فروغ تابان ولایت (کتاب)|حضرت مهدی فروغ تابان ولایت]]، ص ۱۴۲ - ۱۴۶.</ref>.

{{پرسمان ویژگی یاران امام مهدی}}