ماجرای سرداب غیبت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«در منابع [[شیعه|شیعی]] و کتاب‌های [[امامیه]]، هیچ نامی از "[[سرداب]]" نیست. نویسندگان [[اهل سنت]] در نوشته‌های خود بر این نظر [[اصرار]] می‌ورزند و متأسفانه این مسأله دستاویز حمله ناآگاهانه برخی از آنان به [[شیعه|شیعی]] گردیده است‌<ref>منتخب الأثر فی الأمام الثانی عشر، صافی گلپایگانی، ۳۷۲، داوری، قم.</ref>. پنداشته‌اند که [[شیعیان]] در میانه [[سرداب]]، [[امام]] خود را می‌جویند و ظهورش را از آن نقطه [[انتظار ]] می‌کشند؛ ازاین‌روی، تهمت‌هایی به [[شیعه]] زده‌اند و زحمت مراجعه به منابع [[شیعه|شیعی]] را در این زمینه به خود نداده‌اند. البته داستان حمله مأموران [[معتضد عباسی]] به منزل [[امام]]{{ع}} و برخورد آنان با [[آب]] فراوان و دیدن فردی که در گوشه‌ای نشسته و [[عبادت]] می‌کند و سپس [[هجوم]] به طرف وی و ناکام شدن آنان از دستگیری وی، در برخی از منابع [[شیعه|شیعی]] آمده است، اما در این [[نقل]]، بر فرض صحت [[سند]] و دلالت آن: اولا، از "[[سرداب]]" نامی برده نشده است ثانیا، حمله دیگری که از [[ناحیه]] معتضد صورت گرفته خلاف آن چیزی را که [[اهل سنت]] می‌گویند، ثابت می‌کند زیرا بنابراین [[نقل]]، [[امام]]{{ع}} آن محل را ترک کرد و از پیش چشم مأموران گریخت و در نتیجه، در [[سرداب]] نیست‌<ref>کتاب الغیبة، شیخ طوسی، ۲۴۸؛ بحار ج ۵۲، ۵۱.</ref>. منشأ خرده‌گیری‌های ناآگاهانه برخی به [[شیعه]]، در این زمینه، آن است که‌ [[شیعیان]] به بخشی از [[حرم عسکریین]] در [[سامرا]]، یعنی "[[سرداب]]" [[احترام]] و توجه خاصی دارند و آن را [[زیارت]] می‌کنند. خاطره‌های [[امامان]] خویش را گرامی می‌دارند و آن مکان را مورد [[عنایت]] قرار می‌دهند. و این نه به خاطر آن استکه [[امام زمان]] {{ع}} درین‌جا مسکن گزیده است و [[زندگی]] می‌کند، بلکه از آن جهت که زمانی مرکز [[عبادت]] و سکونت چند تن از [[امامان]] [[راستین]] [[تشیع]] بوده است. گذشته از این، بر اساس [[احادیث]] فراوانی که در منابع [[شیعه|شیعی]] وجود دارد، [[شیعیان]] بر این باورند که [[امام زمان]] {{ع}} در میان [[مردم]] در رفت‌وآمد است و در مراسم [[حج]] و مانند آن شرکت می‌جوید و مانند [[یوسف]] که برادرانش را می‌شناخت و آنان وی را نمی‌شناختند، [[دوستان]] خویش را می‌شناسد و...<ref>کتاب الغیبة، شیخ طوسی، ۱۶۴.</ref> بنابراین، داستان [[غیبت ]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} در [[سرداب سامرا]] و [[زندگی]] کردن [[حضرت]] در آن مکان، بهتان و دروغی بیش نیست و هیچ‌یک از بزرگان [[شیعه]]، چنین باوری نداشته و ندارند»<ref>[[ابوالقاسم یعقوبی|یعقوبی، ابوالقاسم]]، [[نگاهی به تولد و زندگی امام زمان (مقاله)|نگاهی به تولد و زندگی امام زمان]]، [[چشم به راه مهدی (کتاب)|چشم به راه مهدی]]، ص ۳۳۹.</ref>.

::::::« وقتی [[دشمنان]]، خانه [[امام حسن عسکری]] {{ع}} را بازرسی کردند و خواستند [[امام مهدی]] {{ع}} را دستگیر نمایند، [[امام]] که [[کودکی]] پنج ساله بودند به [[سرداب]] خانه رفت. [[دشمنان]] که او را تعقیب نمودند، ناگهان دیدند [[سرداب]] پر از [[آب]] است و [[حضرت مهدی]] {{ع}} بر روی [[آب]] راه می‌رود و از نظرها پنهان شد. این بدان معنا نیست که همیشه در آن [[سرداب]] [[زندگی]] می‌کنند، بلکه ایشان در همه جای عالم حضور دارند و [[دادرس]] بی‌پناهانند. این [[سرداب]] هنوز در [[شهر]] [[سامرا]] وجود دارد و [[زیارتگاه]] [[عاشقان]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} است»<ref>[[عباس رحیمی|رحیمی، عباس]]، [[امید فردا (کتاب)|امید فردا]]، ص۲۴.</ref>.

::::::«در [[شهر]] سامرای [[عراق]] و در جوار [[حرم عسکریین]]، زیرزمینی وجود دارد که به "[[سرداب غیبت]]" مشهور است.