نسب یمانی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:::::: «یکی از [[اصحاب]] در محضر [[امام صادق]]{{ع}} حضور داشت، مشاهده نمود که آن [[حضرت]] در ضمن تعقیبات [[نماز ظهر]] عرضه می‌دارد: بار خدایا برای ولیت و [[فرزند]] پیامبرت، که با [[اذن]] تو به سویت فرا می‌خواند، [[وعده]] ات را محقق فرما. عرضه داشت: آیا این [[دعا]] در [[حق]] شما بود؟ فرمود: من برای نورِ [[آل محمد]]، سکاندار آنان و [[منتقم]] از [[دشمنان]] آنها به [[فرمان خدا]]، [[دعا]] کردم. عرض کرد: جانم به فدایت، او کی ظاهر می‌شود؟ فرمود: هنگامی که [[صاحب]] [[فرمان]] و [[آفریدگار]] [[جهان]] [[اراده]] کند. پرسید: آیا [[ظهور]] او نشانه‌ای دارد؟ فرمود: بلی، عرض کردم: مثلاً؟ فرمود: [[خروج]] پرچمی از [[مشرق]] و پرچمی از غرب، و فتنه‌ای که اهل [[بغداد]] را فراگیرد، و [[خروج]] مردی از تبار عمویم [[زید]] در [[یمن]] و به یغما رفتن [[پرده کعبه]]<ref>{{عربی|" دَعَوْتُ لِنُورِ آلِ مُحَمَّدٍ وَ سَائِقِهِمْ وَ الْمُنْتَقِمِ بِأَمْرِ اللَّهِ مِنْ أَعْدَائِهِمْ قُلْتُ مَتَى یَكُونُ خُرُوجُهُ جَعَلَنِیَ اللَّهُ فِدَاكَ قَالَ إِذَا شَاءَ مَنْ لَهُ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ قُلْتُ فَلَهُ عَلَامَةٌ قَبْلَ ذَلِكَ قَالَ نَعَمْ عَلَامَاتٌ شَتَّى قُلْتُ مِثْلُ مَا ذَا قَالَ خُرُوجُ رَایَةٍ مِنَ الْمَشْرِقِ وَ رَایَةٍ مِنَ الْمَغْرِبِ وَ فِتْنَةٌ تُظِلُّ أَهْلَ الزَّوْرَاءِ وَ خُرُوجُ رَجُلٍ مِنْ وُلْدِ عَمِّی زَیْدٍ بِالْیَمَنِ وَ انْتِهَابُ سِتَارَةِ الْبَیْتِ"}}؛ سید بن طاووس، فلاح السائل، ص ۱۷۱؛ علامه مجلسی، بحارالانوار، ج ۸۶، ص ۶۲.</ref>؛ اگر در این [[حدیث شریف]] منظور از [[خروج]] مردی از [[یمن]]، [[خروج یمانی]] [[موعود]] باشد، [[حدیث]] صریح است در این که وی از تبار [[حضرت]] [[زید شهید]] است»<ref>[[علی اکبر مهدی‌پور|مهدی‌پور، علی اکبر]]، [[در آستانه ظهور (کتاب)|در آستانه ظهور]]، ص.</ref>.

:::::: «در [[روایات]]، [[هویت]] فردی و خصوصیات اسمی و نسبی این شخصیت، چندان شفاف بیان نشده است. در این‌باره، فقط دو [[روایت]] وجود دارد که وی را با نام [[حسن]] یا [[حسین]] از منطقه صنعا در [[یمن]]، معرفی کرده است:

::::::نخست، روایتی است که درکتاب بشارة الاسلام [[نقل]] شده است. در این [[روایت]]، از [[یمانی]]، با نام «[[حسین]]» یا «[[حسن]]» یاد شده است. در این [[روایت]]، آمده است: [[فرمانروایی]] از صنعای [[یمن]] به نام [[حسین]] یا [[حسن]] [[قیام]] خواهدکرد. در پرتو [[قیام]] او که [[خجسته]] و [[طاهر]] است، [[فتنه‌ها]] از میان می‌رود و [[حق]] پس از پنهان شدن، آشكار می‌شود<ref>مصطفیکاظمی، بشارة الاسلام، ص۱۸۷.</ref>.