با چه کسانی نباید مشورت کرد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:::::*'''[[ترس از غیر خدا]]''': [[انسانی]] که در [[اسارت]] ترس‌های واهی است نمی‌تواند [[مشاور]] مناسبی باشد، چنان که [[رسول خدا]]{{صل}} می‌فرماید: {{متن حدیث|لَا تُشْرِكَنَّ فِي‏ رَأْيِكَ‏ جَبَاناً يُضَعِّفُكَ‏ عَنْ الْأَمْرِ وَ يُعَظِّمُ عَلَيْكَ مَا لَيْسَ بِعَظِيمٍ}}<ref>«ترسو را در اندیشه و نظر خود شرکت مده که تو را در کارت سست می‌سازد و چیزی را که بزرگ نیست برایت بزرگ جلوه می‌دهد». غررالحکم، ج۲، ص۳۳۲؛ عیون الحکم و المواعظ، ص۵۲۵.</ref>.

:::::*'''[[بخل]]''': [[انسان]] [[بخیل]] صلاحیت دخالت یافتن در مشورت را ندارد که به سبب بخلش به [[بیراهه]] می‌کشاند، چنان که [[امیرمؤمنان علی]]{{ع}} فرماید: {{متن حدیث|لَا تُدْخِلَنَ‏ فِي‏ مَشُورَتِكَ‏ بَخِيلًا فَيَعْدِلَ‏ بِكَ عَنِ الْقَصْدِ وَ يَعِدَكَ الْفَقْرَ}}<ref>«بخیل را در مشورت خود درمیاور که تو را از راه راست بازگرداند و از نیازمندی می‌ترساند». غررالحکم، ج۲، ص۳۳۲.</ref>.

:::::*'''[[حرص]]''': [[آزمندی]] تشخیص درست را از [[آدمی]] می‌گیرد و طبیعی است که مشورت با منصف به چنین صفتی چه نتایجی می‌تواند دربرداشته باشد. از امیرمؤمنان علی{{ع}} چنین نقل شده است: {{متن حدیث|لَا تُشْرِكَنَ‏ فِي‏ مَشْوَرَتِكَ‏ حَرِيصاً يُهَوِّنُ عَلَيْكَ الشَّرَّ وَ يُزَيِّنُ لَكَ الشَّرَهَ}}<ref>«آزمند را در مشورت خود شرکت مده که او بدی را برایت آسان وانمود می‌کند و آزمندی را برایت می‌آراید». غررالحکم، ج۲، ص۳۳۲.</ref>.

:::::*'''[[دروغگویی]]''': آن‌که به دروغگویی [[آلوده]] است هیچ‌گونه [[شایستگی]] برای مشورت ندارد، که به [[آسانی]] [[کجی]] را راست می‌نماید؛ به تعبیر امیرمؤمنان علی{{ع}}: {{متن حدیث|لَا تَسْتَشِرِ الْكَذَّابَ‏ فَإِنَّهُ‏ كَالسَّرَابِ‏ يُقَرِّبُ عَلَيْكَ الْبَعِيدَ وَ يُبَعِّدُ عَلَيْكَ الْقَرِيبَ}}<ref>«با دروغگو مشورت مکن که او مانند سراب است؛ دور را بر تو نزدیک و نزدیک را بر تو دور می‌سازد». غررالحکم، ج۲، ص۳۳۲.</ref>.

:::::*'''[[حماقت]] و [[جهل]]''': کسی که فاقد [[عقل]] و [[شعور]] و [[دانایی]] باشد، هرچند بخواهد نمی‌تواند مشورتی درست ارائه نماید. از این‌رو نباید در زمره مشورت‌دهندگان درآید، چنان که [[علی]]{{ع}} سفارش فرماید: {{متن حدیث|لَا تُشَاوِرْ أَحْمَقَ‏... يُجْهِدُ لَكَ‏ نَفْسَهُ‏ وَ لَا يَبْلُغُ‏ مَا تُرِيدُ}}<ref>«با احمق مشورت مکن که او خود را برایت به رنج اندازد ولی مرادت را درنیابد». تحف العقول، ص۲۳۳-۲۳۴؛ بحارالانوار، ج۷۸، ص۲۳۰.</ref>.