دیدگاه عدلیه درباره حقیقت عصمت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

این تعریف سه امتیاز دارد که در تعریف معتزلی نبود:

*'''[[وصف]] مانع''' [[ابن میثم بحرانی]] می‌فرماید: "عصمت، صفتی است برای [[انسان]] که به سبب آن از [[معاصی]] امتناع می‌کند، اما بدون آن وصف، از معاصی دوری نمی‌جوید"<ref>ابن‌میثم بحرانی، قواعد المرام فی علم الکلام، ص۱۲۵.</ref>.

*'''عدم [[قدرت]] بر معصیت''': [[ابوالحسن بصری]] - از [[دانشمندان]] معتزلی – می‌گوید: "عصمت، قدرت بر [[طاعت]] و عدم قدرت بر معصیت است"<ref>شرح تجرید، ص۴۹۴؛ کشف المراد، ص۳۶۵؛ المحصل، ص۵۲۱؛ تاج العروس، ج۸، ص۳۹۹.</ref>.

این تعریف بیشتر به مبنای [[اشاعره]] نزدیک است، لذا در میان تعریف‌هایی که ذکر کردیم ضعیف‌ترین آنهاست.

[[علامه حلی]] و بعضی از [[متکلمان شیعه]] و [[معتزله]]، لطف را دو نوع دانسته‌اند<ref>انوار الملکوت فی شرح الیاقوت، ص۱۵۳؛ قاضی عبدالجبار، شرح الاصول الخامسه، ص۵۱۹؛ شرح مقاصد، ج۴، ص۳۱۲، کشف المراد، ص۱۰۶.</ref>:

اما بسیاری از [[متکلمان]]، [[لطف]] را یک نوع دانسته‌اند؛ مثلا [[نوبختی]] در "الیاقوت" لطف را فقط محصل عنوان کرده است<ref>انوار الملکوت فی شرح الیاقوت، ص۱۵۲.</ref>؛ در حالی‌که [[شیخ مفید]] و بسیاری از متکلمان دیگر، لطف را منحصر در [[لطف مقرب]] دانسته‌اند<ref>شیخ مفید، النکت الاعتقادیه، ص۳۱؛ تلخیص المحصل، ص۳۴۲؛ قواعد المرام، ص۱۱۷.</ref>، البته ممکن است با توجه به تحلیل زیر، آنهایی که لطف را فقط یک نوع دانسته‌اند؛ نافی نوع دیگر نباشد.