ویژگی‌های انتظار راستین چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۵۸
، ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱ربات: جایگزینی خودکار متن (-:::::# +#)
جز (جایگزینی متن - '\: \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 ') |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-:::::# +#)) |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
«" [[انتظار]]" به معنای عام آن، که برخاسته از [[خوش‌بینی]] به روند کلی حرکت [[تاریخ]] و [[اطمینان]] به [[آینده]] نیکوست، امری فطری و همگانی است که میان [[پیروان]] هر [[قوم]] و آیینی وجود دارد؛ اما [[انتظار]] با مفهوم و محتوای خاص [[شیعی]]، ویژگی‌هایی دارد که مهم‌ترین آن چند چیز است: | «" [[انتظار]]" به معنای عام آن، که برخاسته از [[خوش‌بینی]] به روند کلی حرکت [[تاریخ]] و [[اطمینان]] به [[آینده]] نیکوست، امری فطری و همگانی است که میان [[پیروان]] هر [[قوم]] و آیینی وجود دارد؛ اما [[انتظار]] با مفهوم و محتوای خاص [[شیعی]]، ویژگی‌هایی دارد که مهم‌ترین آن چند چیز است: | ||
#'''فراگیری :''' [[انتظار ظهور]] [[مهدی موعود]] موجود{{ع}} فراگیرترین آموزه [[دینی]] است<ref>{{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}؛ و در زبور پس از تورات نگاشته‌ایم که بی‌گمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد؛ سوره انبیاء، آیه: 105.</ref> که دامنه آن، نه تنها بخش گسترده‌ای از [[تاریخ اسلام]]، گستره [[تاریخ]] [[انسان]] (پیشین و کنونی و [[آینده]]) را دربر می‌گیرد، به گونه‌ای که همه [[پیروان ادیان]] الاهی در [[انتظار]] [[منجی موعود]]{{ع}} به سر می‌برند. | |||
#'''[[پویایی]]:''' سرزندگی و شوق‌آفرینی و ماندگاری، از دیگر ویژگی‌های آموزه [[انتظار]] است، از این‌رو [[انتظار ظهور]] [[مهدی موعود]] موجود{{ع}} نه تنها مانند گرایش‌های بی‌ریشه و زودگذر در فرایند [[تاریخ]]، دچار [[روزمرگی]] و تکرار و فرسودگی نمی‌شود، با گذر زمان، شمار [[مشتاقان]] آن [[حضرت]]{{ع}} فزون‌تر می‌گردد.[[پویایی]] و جذبه شورانگیز [[انتظار ظهور]] به گونه‌ای است که [[امامان]] پیشین{{عم}} نیز [[انتظار]] و علاقه شدید خویش را به وجود [[مقدس]] آخرین [[ذخیره]] الاهی [[حضرت مهدی]]{{ع}} بیان کرده‌اند. هنگامی که یکی از [[یاران امام]] [[صادق]]{{ع}} درباره ولادت [[حضرت قائم]]{{ع}} پرسید، [[حضرت صادق]]{{ع}} پاسخ داد: نه! سپس [[اشتیاق]] وصف‌ناپذیر خویش را درباره آن یگانه دوران، این‌گونه [[آشکار]] کرد: {{متن حدیث| وَ لَوْ أَدْرَكْتُهُ لَخَدَمْتُهُ أَيَّامَ حَيَاتِي!}}<ref>الغیبه، نعمانی، ص ۲۴۵. این جمله زیبا از زبان سیدالشهداء{{ع}} نیز گزارش شده است؛ ر.ک: موسوعة کلمات الإمام الحسین{{ع}}، ص ۷۸۶.</ref>. [[راز]] این شور و شیدایی، آن است که آن [[موعود]] موجود الاهی، همان‌گونه که خودش نمود همه [[انبیا]] و [[اولیا]]{{عم}} است، [[ظهور]] او نیز تجلی‌گاه تمام نیکی‌ها و تحقق‌بخش همه آرمان‌های بلند [[آدمی]] در پهنای [[تاریخ]] است. | |||
#'''[[عظمت]] و سترگی:''' [[انتظار]] و [[امید]] به اهداف بلند، مایه دوام [[زندگی]] و [[استواری]] [[نظام اجتماعی]] است. [[اندیشه]] [[انتظار]]، افزون بر گستردگی و [[پویایی]]، چنان [[عظمت]] دارد که دیگر انتظارات [[بشر]]، هر اندازه بزرگ باشند، در برابر آن، ناچیزند. [[انتظار ظهور]] [[مهدی]]{{ع}} همه خواسته‌های [[مقدس]] و انسانی را دربرداشته و [[پیامبران]] الاهی{{عم}} پیوسته آن را نوید داده‌اند، تا [[وعده]] الاهی فرارسد و آرزوهای بلند و دیرین [[انسانیت]] به بار بنشینند. | |||
برپایه گزارش [[ابوبصیر]]، [[امام صادق]]{{ع}} پس از [[گواهی]] به [[یگانگی]] [[خدای سبحان]] و [[ایمان]] به [[نبوت]] [[رسول خدا]]{{صل}} و اعتراف به وحیانی بودن [[قرآن کریم]] و [[اقرار]] به [[ولایت]] [[امامان معصوم]]{{عم}} [[انتظار ظهور]] [[قائم اهل بیت]]{{ع}} را مایه [[دین‌داری]] خداپسندانه دانست و سبب پذیرش [[اعمال]] [[بندگان]] برشمرد:{{متن حدیث|أَ لَا أُخْبِرُكُمْ بِمَا لَا يَقْبَلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ الْعِبَادِ عَمَلًا إِلَّا بِهِ فَقُلْتُ بَلَى فَقَالَ شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ الْإِقْرَارُ بِمَا أَمَرَ اللَّهُ وَ الْوَلَايَةُ لَنَا وَ الْبَرَاءَةُ مِنْ أَعْدَائِنَا يَعْنِي الْأَئِمَّةَ خَاصَّةً وَ التَّسْلِيمَ لَهُمْ وَ الْوَرَعُ وَ الِاجْتِهَادُ وَ الطُّمَأْنِينَةُ وَ الِانْتِظَارُ لِلْقَائِمِ{{ع}} }}<ref>الغیبه، نعمانی، ص ۲۰۰.</ref>. | برپایه گزارش [[ابوبصیر]]، [[امام صادق]]{{ع}} پس از [[گواهی]] به [[یگانگی]] [[خدای سبحان]] و [[ایمان]] به [[نبوت]] [[رسول خدا]]{{صل}} و اعتراف به وحیانی بودن [[قرآن کریم]] و [[اقرار]] به [[ولایت]] [[امامان معصوم]]{{عم}} [[انتظار ظهور]] [[قائم اهل بیت]]{{ع}} را مایه [[دین‌داری]] خداپسندانه دانست و سبب پذیرش [[اعمال]] [[بندگان]] برشمرد:{{متن حدیث|أَ لَا أُخْبِرُكُمْ بِمَا لَا يَقْبَلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ الْعِبَادِ عَمَلًا إِلَّا بِهِ فَقُلْتُ بَلَى فَقَالَ شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ الْإِقْرَارُ بِمَا أَمَرَ اللَّهُ وَ الْوَلَايَةُ لَنَا وَ الْبَرَاءَةُ مِنْ أَعْدَائِنَا يَعْنِي الْأَئِمَّةَ خَاصَّةً وَ التَّسْلِيمَ لَهُمْ وَ الْوَرَعُ وَ الِاجْتِهَادُ وَ الطُّمَأْنِينَةُ وَ الِانْتِظَارُ لِلْقَائِمِ{{ع}} }}<ref>الغیبه، نعمانی، ص ۲۰۰.</ref>. | ||