غبطه در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (- {{ولایت}} <div style= +{{ولایت}} <div style=)) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ولایت}} | {{ولایت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[غبطه]]''' است. "'''[[غبطه]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[غبطه]]''' است. "'''[[غبطه]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | ||
نسخهٔ ۲۵ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۸:۵۲
غبطه در قرآن - غبطه در حدیث - غبطه در نهج البلاغه - غبطه در اخلاق اسلامی - غبطه در معارف دعا و زیارات
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل غبطه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
آیات مربوطه
- امام صادق(ع) فرمودند: "مؤمن غبطه می‌برد امّا حسد نمی‌ورزد، و منافق حسد می‌ورزد اما غبطه نمی‌برد" [۱]؛
- امیرالمؤمنین(ع) فرموند: "... خسارت‌دیده کسی است که دین خود را از دست داده؛ و کسی قابل غبطه‌خوردن است که دینش به سلامت مانده و یقینش نیکو شده باشد" [۲]؛ .
- امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: "غبطه خوردنی‌ترین مردم، کسی است که به سوی نیکی‌ها با سرعت می‌شتابد" [۳]؛
- امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: "بدون تردید انسان ضرر برده، کسی است که عمرش را باخته باشد، و آن‌کس قابل غبطه‌خوردن است که عمرش را در اطاعت از پروردگارش گذرانده باشد" [۴][۵].
منابع
پانویس
- ↑ «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: إِنَّ الْمُؤْمِنَ يَغْبِطُ وَ لَا يَحْسُدُ وَ الْمُنَافِقُ يَحْسُدُ وَ لَا يَغْبِطُ»؛اصول کافی، ج۲ ص۳۰۷.
- ↑ «عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ(ع) ...الْمَغْبُونُ مَنْ غُبِنَ دِينَهُ وَ الْمَغْبُوطُ مَنْ سَلِمَ لَهُ دِينُهُ وَ حَسُنَ يَقِينُهُ»؛ بحار الأنوار، ج۷۴، ص۲۹۱.
- ↑ «قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ(ع) فِي الغُرُرِ: أَغْبَطُ النَّاسِ الْمُسَارِعُ إِلَى الْخَيْرَاتِ»؛ تصنیف غرر الحکم، ص۱۰۵.
- ↑ «قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ(ع) فِي الغُرُرِ: إِنَّ الْمَغْبُونَ مَنْ غُبِنَ عُمُرَهُ وَ إِنَّ الْمَغْبُوطَ مَنْ أَنْفَذَ عُمُرَهُ فِي طَاعَةِ رَبِّهِ»؛ تصنیف غرر الحکم، ص۱۶۰.
- ↑ مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۲، ص ۴۴۵-۴۴۶.