حق سلام: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{مدخلهای وابسته}} +{{مدخل وابسته}})) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{ | {{مدخل وابسته}} | ||
* [[سلام]] | * [[سلام]] | ||
* [[آل یاسین]] | * [[آل یاسین]] |
نسخهٔ ۳۰ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۸:۵۵
این مدخل از زیرشاخههای بحث حق اهل بیت است. "حق سلام" از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حق سلام (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- بهترین ادب و سلام به درگاه حضرت احدیت، سلام به مقربین درگاهش، معصومین(ع) میباشد، لذا هر روز را به سلام و زیارت آن بزرگواران اختصاص دادهاند.
- خداوند در سوره صافات میفرماید: ﴿سَلَامٌ عَلَى إِلْ يَاسِينَ﴾[۱]، بر سایر انبیای عظام سلام میفرستد: ﴿سَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ﴾[۲]، ﴿سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ﴾[۳]، ﴿سَلَامٌ عَلَى إِبْرَاهِيمَ﴾[۴]، ﴿سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ﴾[۵]؛ واضح است که در این آیات، نوح، ابراهیم، موسی و هارون جملگی پیامبران الهی هستند و بر آنها سلام گفته است.
- اما (یاسین) یکی از نامهای پیامبر اسلام(ص) است و سلام بر آل او، یعنی سلام بر اهل بیت و این تنها اختصاص به پیامبر اکرم دارد و در مورد هیچ یک از انبیای دیگر نیامده است[۶].
- نافع و ابن عامر و یعقوب (آل یاسین) قرائت کردهاند بنا بر اینکه لفظ آل را به لفظ یاسین اضافه کردند و بقیه به کسر الف و جزم لام (آل یاسین) خواندند بنا بر وجه اول: دو جور خوانده میشود: إلیاس بن یاسین گویی إلیاس آل یاسین بوده است و (آل یاسین) آل محمد(ع)[۷][۸].
منابع
جستارهای وابسته
منبعشناسی جامع اهل بیت
پانویس
- ↑ «و درود بر ال یاسین» سوره صافات، آیه ۱۳۰.
- ↑ «و درود بر پیامبران» سوره صافات، آیه ۱۸۱.
- ↑ «در میان جهانیان بر نوح درود باد!» سوره صافات، آیه ۷۹.
- ↑ «درود بر ابراهیم» سوره صافات، آیه ۱۰۹.
- ↑ «درود بر موسی و هارون» سوره صافات، آیه ۱۲۰.
- ↑ عیون أخبارالرضا(ع)، ج۱، ص۲۳۶ «قَالَ أَبُو الْحَسَنِ(ع): أَعْطَى اللَّهُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ مِنْ ذَلِكَ فَضْلًا لَمْ يَبْلُغْ أَحَدٌ كُنْهَ وَصْفِهِ لِمَنْ عَقَلَهُ»؛ تحف العقول، ص۴۳۳.
- ↑ فخرالدین رازی، مفاتیح الغیب، ج۲۶، ص۳۵۴.
- ↑ شکری، آرزو، حقوق اهل بیت، ص۱۰۹- ۱۱۰.